ร้องไห้ที่เมรุ
โอปปาติกะ
กอดสลับจับจูบลูบคล่ำผม
เบียดดอมดมชมกลิ่นเสน่หา
สดับเสียงร้องก้องกู่คู่ดวงตา
แสงจันทรามาประดับขยับกาย
จากกันไกลเหมือนใกล้เมื่อรับกลิ่น
รสที่ลิ้นมีอยู่มิรู้หาย
ร้อนกระทบผิวแก้มยังมิคลาย
สุดที่ปลายเส้นผมยังจดจำ
แรงสุราขับร้อนแผดเผาทรวง
มิอาจสู้แรงดวงเพลิงโหมกระหน่ำ
ค่ำคืนสุขพี่นี้จะจดจำ
ไฟเผาดำเหลือไว้เพียงธุลี
มีคนว่าชนะสิ่งทั่วประเทศ
ทั่วทุกเขตเปรียบเปรยดั่งราชสีห์
แต่ชัยเหนืออนิจจังนั้นไป่มี
ตัวข้านี้มิอาจสู้ดวงชะตา
หากแลกได้ชัยชนะที่ได้มา
โปรดเถิดฟ้าคืนนางมาสู่ข้า
แม้จะรู้อยู่กับอกตกน้ำตา
สุดท้ายข้ามาร้องไห้ข้างเมรุ
โอปปาติกะ 16 เม.ย. 2551 23:28 น. - ID 114299 
807
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
