เดือนหงายกลางป่า
ILHAM
อยู่น้ำจึงรู้คุณน้ำ
อยู้ถ้ำรู้คุณคูหา
อยู่นาจึงรู้คุณนา
รู้คุณข้าวปลานาดี
อยู่ป่าจึงรุ้คุณป่า
รู้จักรักษาราศี
รักไม้รักป่าพนาลี
รักชีวิตสัตว์สารพัน
ทิ้งน้ำไม่รู้คุณน้ำ
ทิ้งถ้ำทิ้งคูหาสวรรค์
ทิ้งไร่ทิ้งนาเนืองนรร
ข้าวปลาเคยปันเปลี่ยนไป
ทิ้งป่าไม่รู้คุณป่า
สิงห์สาราสัตว์น้อยใหญ่
เป็นผิดเป็นพิษเป็นภัย
เห็นไม้เป็นเงินงอกงาม
ยิ่งใหญ่ยิ่งดีตีตรา
ราคากำไรหลายหลาม
จับใส่โสร่งโยงยาม
เป็นไม้มีนามสำแดง
อยู่เมืองจึงมีตาเมือง
ไว้คอยชำเลืองหลักแหล่ง
ปราบทุ่งเป็นทางลายแทง
เปลี่ยนแปลงเป็นตึกใหญ่โต
คือความเจริญเดินหน้า
คือความพัฒนากว่าโก้
ทางด่วนทางเอกทางโท
ทางใจไหวโหว่วังเวง
ไม่รู้คุณฟ้าคุณดิน
ลืมทุ่งลืมถิ่นข่มเหง
อำนาจบาดใหญ่ยำเยง
ล้วนคนกันเองทั้งนั้น
สืบเจตนาซี
ป่างามแผ่นดินงาม
และโมงยามก็ยินดี
ผันเคลื่อนให้เดือนปี
เป็นปกติฤดูกาล
ใจทรามคือใจสัตว์
อุบาทว์วิบัติประหัดประหาร
คลาดเคลื่อทั้งจักรวาล
แล้ววิกฤตทั้งโลกา
ใจสืบจึงพิสูจน์
เพื่อใจสืบเจตนา
ใจสืบใจรักษา
ให้ป่างามแผ่นดินงาม
ใจสืบคือใจสู้
กับใจสัตว์อันแสนทราม
ฟ้องยุคประจานยาม
อันทุรยุคไปทุกสมัย
เอาชีพเข้าแลกชีพ
อันเป็นทิพย์อมันไตย
สืบภูและสืบไพร
ให้คงชีพ ณ ใจชน
ปลดชีพเพื่อปลุกชีพ
ชูประทีปแก่สากล
ปลุกจิตสำนึกคน
ให้รักถิ่นแผ่นดินจริง
สิ้นสืบไม่สิ้นสืบฃ
สืบเจตนานี้ใหญ่ยิ่ง
ทอดชีพใช่ทอดทิ้ง
จงชีพจดเป็นบทเรียน
สืบเจตนา
สืบ นาคเสถียรสถิตย์เสถียร
สืบเทียนเพื่อส่งเทียน
สว่างทั่วแผ่นดินเทอญ