วันหนึ่ง....วันหนึ่ง....วันหนึ่ง วันสอง ...วันสอง...วันสอง วันสาม...วันสาม...วันสาม... สักกี่วันที่ชีวิตจะมีครั้งกำเนิด หมื่นวันเชิด พันวันคลาย ร้อยวันลับ เพลาผ่าน แสนเร็วเหลือจะนับ คงพบกับวันแห่งตนซึ่งต้องตาย จงรีบเถิด ทำความดี เท่าที่ได้ เร็วเร็วไวรีบเข้า ยังไม่สาย แม้นก่อนตายหนึ่งวันยังทำได้ เราเป็นตายยังไม่รู้รีบต้องทำ อย่ามัวเพลินกับวันลวงให้มั่วหลง ชีวิตคงคลายสงสัยกับตัณหา ว่ามีเกิดแตกดับ คือธรรมดา โอ้อนิจา ว่าล่วงแล้ว ก็จากกัน...