ณ โค้งฟ้าที่ทอทอดโอบกอดยอดภูไว้ สายหมอกสีเทาเทาหม่นมัวดูสลัวเลือนลาง กำลังพร่างสายเคลียไคล้หยอกไศล ให้ดูยิ่งสงบงามขลัง ดวงตะวันกำลังจะลาลับ ฟ้า.. กำลังจรัสแสงฉายฉานให้เห็นวิมานเมฆมายา เป็นรูปร่างตามแต่ใจจะนึกจินตนาการ เรา..กำลังเดินทางใกล้ถึง วิมานมนตราทวารวดี วิมานดาราราย ที่หมายรอ ให้ได้สัมผัสทัศนียภาพ ในยามเย็น ยาม.. ตะวันใกล้ลาลับฟ้า ยามที่ดวงดอกหญ้า พากันร่ายฟ้อนอ้อนรอ...รับแสงตะวันสีทอง และ... มวลหมู่นกกาพากันร้องระงม เพื่อคืนรัง ความงามจากธรรมชาติธรรมดาเหล่านี้ คือยาวิเศษที่จักชุบชื่น..ชูชีวิต ให้เรา ยังมิอิสราใจ ไปกับ.. ทุกสรรพสิ่งแห่งความยิ่งใหญ่ แห่งตำนานไพรตำนานใจ ที่มีจิตดวงใสใจดวงดี ดวงดิน ของเราเพียงนั้น จักฝันใฝ่ คว้าขวัญให้ได้มา สำหรับคนที่รู่ค่า และเพียรพัฒนา กล้าพลิกฟื้น ผืนป่าให้งามอนันต์ค่า เพื่อเป็นที่... รองรับดวงชีวีชีวิตจิตวิญญาณภายใน ให้ได้โลดแล่นออกไปจากกรอบกรงเมือง.. ดวงสุริยากำลังลอยเรี่ยลงๆ ผ่านต้นไม้กิ่งโกร๋นแห้ง หาก.. เมื่อถูกกระทบด้วยแสงเงากระทบลอดผ่าน กลับก่อให้เกิดกิ่งก้านเส้นสาย ที่แสนงดงาม ด้วยฝืมือธรรมชาติวาดวนให้มา ฟ้า ราวเรียวรุ้งหลากสี มีทั้งแดงส้ม ชมพู เทาทองทอดทาบ อาบเอิบให้อิ่มเอมในดวงใจ ฟ้าบ้านป่าบ้านไพร ที่มีควันไฟจากครัว จากริมคอกวัวควาย จากทิวไผ่ริมรั้ว ที่ใช้หญ้าแห้งกิ่งไม้ สุมๆไว้ไว้คอยจุดไล่ยุงแมลง ค่อยค่อยลอยอ้อยอิ่ง ไปตามสายลมในยามค่ำ เสียงเรไรร่ำ จิ้งหรีดร้อง เสียงสัตว์ป่าจากที่ไกลๆ กรรโชกลอยลมมากับฟ้ากว้าง แล.. หยาดน้ำค้างเริ่มจะพร่างพรม ทุกบ้านเรือน เตรียมซักผ้าห่มหอมไว้นอนหลับฝันดี ไปกับราตรีที่เดือนแสนสวยแสนหวานสีทองสุกปลั่ง กำลังทอทาบทอฟ้า แล.. นิทราไปกับดวงดารารายที่พรายพร่างกระพริบวะวิบวับ ยากจะประมวลนับได้ว่าสักกี่ล้านดวง ราตรี ในท่ามลมหนาว เราหลายชีวิต กลับรู้สึกสนิทเนาแนบไปกับทุกสรรพสิ่ง ที่แสนนิ่งงันเงียบงาม ในท่ามมายาโลกโศกสุขคลุกเคล้าให้หนาวร้อนนี้ ที่ร่างจิตชีวิตเราราวได้ผสานทุกอณูนวลแห่งชีวิต ไปกับธรรมชาติอย่างเป็นหนึ่งเดียว..... และ.. ยามสนธยาย่ำค่ำ ได้ยินเสียงเจรจาเดียวที่มีอยู่บนเนินเขานี้ คือ.. เสียงสายลมพัดผ่านและเสียงหัวใจเราเต้น...! ...........
พุด 11 พ.ย. 2550 10:33 น. - ID 109483 
1486
3
0
11 พฤศจิกายน 2550 11:05 น. - comment id 786794
ฟ้างาม ยามเย็นย่ำ สนธยา ริ้วสาดแสง งามตา อาทิตย์ฉาย เสียดแทงรอด เรียวกิ่ง ก้านไม่ตาย เกิดประกาย งามเส้น เป็นนิมิต..... ...จินตน์ของผู้คนมีแต่ความพิไล..นัก .ภาพ และเนื้อหาสวยงามมากครับ
11 พฤศจิกายน 2550 11:14 น. - comment id 786804
ติดตามงานพี่พุดเช่นเคยครับ งดงามจริงๆครับ ภาพ อักษร และ ดนตรีของจำรัส เสวตาพร คือความงดงามของจิตใจจริงๆ
11 พฤศจิกายน 2550 11:25 น. - comment id 786813
ซึ้งใจคนดงนะคะ และน้องขนบด้วยค่ะ พี่พุด..เพิ่งไปบ้านไร่มายังได้ผักมามากมายเลยค่ะ มีถั่วฝักยาว มะนาว ชะอม มะเขือ ทีน้องสาวชาวบ้านไร่*ดาว*เก็บไว้รอค่ะ และไปนั่งทานข้าวริมทะเลสาบสีเงินค่ะ กลางคืนก็กลับไป ดูดาวพราวพร่าง่งดงามมากค่ะ
11 พฤศจิกายน 2550 18:23 น. - comment id 786934
อยากจะหลับพักลง ฝังกายฝังใจไว้ที่บ้านไร่ ที่ๆได้เห็นขอบฟ้าตระการ ละลานด้วยวิมานเมฆฉาบแสงสุรีย์ฉาน ที่ๆ มีมนตรา ขลัง ไว้คอยเติมพลังให้จิตวิญญาณที่ล้าโรย.....
11 พฤศจิกายน 2550 19:03 น. - comment id 786954
น้องชอบมองเวลาดอกหญ้าต้องลมในยามเย็น ๆ นะค่ะ มีความรู้สึกว่าสวยงาม จับตา จับใจยิ่งนัก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
