วันสุดโศกโลกสอนสัจจธรรม เกินจะร่ำบอกใครในใจขวัญ ทุกข์ยิ่งใหญ่หากรู้ทำใจนิ่งเงียบงัน ผ่านพ้นวันสะเทือน..รู้เตือนใจ เกิดดับนับเนื่องพันธนา เพรงพรหมชะตาเสมือน ธรรมดาพรากจากลาเลือน คือเพื่อนมนุษย์นิรันดร์ ใครเล่าหนีพ้นวัฏฏเจ็บจาก วิบากรอกุศลสู่สวรรค์ เสบียงบุญสะสมทุกวัน อนันต์ค่าอัญมณีภายใน สิ้นลมไฟธาตุแตกดับ คืนกลับสู่ดินมิไปไหน คืนสู่ธรรมชาติหนึ่งเดียวนะดวงใจ วันมิไกลทำความดี..พลีแด่โลก..กตเวทิตาคุณ..!
พุด 25 ต.ค. 2550 22:22 น. - ID 108869 
968
2
0
25 ตุลาคม 2550 23:43 น. - comment id 777452
เกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่ใช่เราใครๆคิด จนผ่านล่วงเลยปัจฉิมวัย เริ่มเห็นริ้วรอย ผิวพรรณแห้งเหี่ยว สายตาพร่ามัว เรี่ยวแรงถดถอย ถึงเริ่มตระหนัก และ กลัวความแก่ เริ่มเจ็บป่วย ความเจ็บ คือทุกข์ที่แสนสาหัส สละออกจากกายไม่ได้เลย เมื่อถึงเวลา หวนให้ระลึกถึงว่า เคยก่อกรรมทำร้ายสัตว์ที่ไหนไว้ในภพนี้หรือภพก่อน ถ้าถอยเวลาได้จะไม่ทำผิดศีลข้อหนึ่งอีกเลย จะได้ไม่เจ็บ แต่ความตายช่างน่ากลัว เพราะเป็นธรรมชาติของสรรพสัตว์รวมทั้งมนุษย์ทั่วทุกตัวคน การใกล้ชิดความตาย เป็นความน่ากลัว หากได้สติ จะได้เดินสู่เส้นทางสายธรรมสายทอง อย่างที่ พุด พัดชาเคยเขียนเสมอ คือ การให้ทาน รักษาศีล และ ทำจิตใจให้ผ่องแผ้ว เร่งทำให้มาก ก่อนถึงเวลาของเรา แต่ต้องไม่ลืมรักษาสุขภาพ จะได้มีเวลาทำความเพียรให้มาก หากมีเส้นทางที่ถูกต้องคือใบไม้ในกำมือของพุทธองค์ คือการค่อยละกิเลส จนสู่การบรรลุ สู่แดนแสนสงบผืนสุดท้ายคือนิพพาน หากยังไม่ได้ จิตสุดท้ายคือจิตที่เป็นกุศลเพื่อต่อภพชาติสู่สุคติภูมิ แต่ใครจะโชคดี ถ้าหากไม่เร่งทำความดี และเจริญสติ เพื่อการระลึกได้ในจิตสุดท้าย การเป็นผู้นำพาจิตวิญญาณแห่งบุพพการีสู่สุคติภูมิได้ ถือเป็นบุญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดหาใดเปรียบเทียบได้อีกแล้ว ขออนุโมทนา ขอให้เป็นสุขตลอดไป
26 ตุลาคม 2550 08:57 น. - comment id 777659
อรุณสวัสดิ์ คุณ พุด และชาวบ้านกอลนทุกท่าน
26 ตุลาคม 2550 09:11 น. - comment id 777687
ยอดเยี่ยม....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
