เห็นโลกมามากอยากจะเอ่ย กระซิบเผยถึงทุกข์สรรพสิ่ง ทั้งรักชังหวังหวานเคยอ้อนอิง กับความนิ่งในล้ำลึกรู้สึกเนา เสมือนเห็นทุกข์จึ่งเห็นธรรม โศกกระหน่ำจึ่งเห็นความงามเหงา เห็นเทวษแห่งผองชนบนโลกย์เรา วัฏฏเขลาทุกทิวาวันฝันมายา คือเกิดดับนับเนื่องโซ่วิบาก ข้ามพ้นยากเพรงพรหมชะตาฟ้า มีสิ่งเดียวเท่านั้นเหนือพันธนา ศีล สมาธิ เกิดปัญญาตัดกรรม สติระลึกรู้เฝ้าดูจิต เห็นชีวิตวนว่ายเวียนซ้ำ ท่ามทะเลโศกโลกย์ระทมได้พบธรรม จึ่งน้อมนำน้ำอมฤตสวรรค์...มาพร่างใจ..อบร่ำใจ..! ..................................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4603.html หัวใจถวายวัด หลวงพ่อ เจ้าขา ช่วยแผ่เมตตาลูกหน่อยได้ไหม ลูกนี้อาภัพอับโชคหรือไร มีรักครั้งใด หัวใจเหมือนไฟร้อนรน หลายคน ที่พบ พอเขาได้ซบต้องหนีหลบล่องหน ขว้างทิ้งดังเศษดินข้างถนน น้ำตาร่วงหล่น หาคนรักแท้ไม่มี เข้าวัด ทุกวัน ใส่บาตรทำทานบนบานขอให้โชค ดี แต่ผียังตามหลอนหลอกย่ำยี วันหยุดพักไม่มี บวชชีดีไหม หลวงพ่อ เจ้าขา ลูกหมดปัญญาเหนื่อยจังหัวใจ สิ้นหวังรักทุกข์ครั้งสุดวุ่นวาย จึงพร้อมมอบกาย หัวใจถวาย วัดเลย หลวงพ่อ เจ้าขา ลูกหมดปัญญาเหนื่อยจังหัวใจ สิ้นหวังรักทุกข์ครั้งสุดวุ่นวาย จึงพร้อมมอบกาย หัวใจถวาย วัดเลย...
พุด 17 ต.ค. 2550 07:25 น. - ID 108534 
1057
4
0
17 ตุลาคม 2550 07:46 น. - comment id 772314
กานต์เห็นโลกมาน้อยค่อยๆเรียนเพียรศึกษา แวะมาทักทายพี่พุดค่ะ
17 ตุลาคม 2550 08:52 น. - comment id 772351
น้องกานต์.ที่รัก เห็นโลกมากน้อย จริงๆใช่สำคัญ สาระนั้นอยู่ที่ดวงจิตแห่งชีวิตเราค่ะ ว่าจะตามทัน ทุกข์ มายาฝันฤาไม่ นานหลายเดือนมานี้ คนที่พี่พุดแสนรักดั่งดวงใจป่วยหนักค่ะ ทำให้พี่พุดเห็นความอนิจจังอันไม่เที่ยง และ.. ยากที่เราทุกคนจะหลบเลี่ยง วัฏฏสังสาร สังขาร เกิด แก่ เจ็บ ตายนี้ได้ พี่พุด จึ่งได้แต่พิจารณา ถึงสภาวธรรม จนซาบซึ้งล้ำลึกสำนึกว่า แท้..แล้วนั้น ลมหายใจเราทุกคนนั้น เกิดมาเพื่อชดใช้กรรมค่ะ วิบากวนว่ายดั่งโซ่สร้อยพันธนา มีวิธีเดียวแห่งจิตอันมั่นคงหาญกล้า จักฝ่าพ้นข้าม คือให้เราฝึกจิตตามรอยบาท องค์พระศาสดา ที่เพียรแผ้วทางทอง ทางธรรม ไว้รอท่า ให้เราทุกผู้มนุษย์ในแผ่นดิน พุทธภูมิ ได้พยายามข้ามทะเลโลกย์โศกระกำ ได้พายพาร่าง เรือธรรม ไปสู่ฝั่งฝัน อย่างงดงามค่ะ คนดี และ.. ในวันรุ่งพรุ่งนี้ จักมีสัจจธรรม บังเกิดให้ดวงชีวีพี่พุดได้น้อมนำมา สอนใจ พร่ำบ่มใจอีกค่ะ เมื่อยอดดวงใจที่พี่พุดแสนรัก จักพรากลาไปสุดขอบฟ้าไกล.. แดนดินแห่งฟ้าจรดทราย ให้หมายมองรอ รอ และรอ ค่ะคนดี และ.. นี่คือ..สัจจโอวาทแห่งพระพุทะองค์ ให้เราได้รำลึกรู้สึกตน ว่า ทุกสรรพสิ่งหามีสิ่งใดจีรังตั้งมั่นดำรงคงอยู่ได้ไปนิจนิรันดร์กาลก็หาไม่ จักมีก็เพียงแสงธรรมในใจ ที่จักฉายฉานส่องนำทางให้จิตดวงไสวเรา ได้พรายพร่างสร้างสะสมเสบียงบุญ ให้ดวงใจเราหอมกรุ่นด้วยกุศลกรรมค่ะ และ.. การพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์ การประสบกับสิ่งที่ไม่รักเป็นทุกข์ การรอคอยรักก็คือทุกข์ และ รักคือทุกข์พันธนา ตราบจนกว่าเราจักวางว่างตัวตนได้ค่ะ
17 ตุลาคม 2550 10:30 น. - comment id 772407
รียังต้องศึกษาชีวิตอีกมากค่ะ....สวัสดีค่ะพี่พุด....
17 ตุลาคม 2550 16:23 น. - comment id 772598
จากกระท่อมใบไม้เอื้อนรำพัน มีหนี้กันกรรมผูกเฝ้าติดนั้น จะหลุดบ่วงพันธนาที่ผูกขวัญ มั่นขยันปฏิบัติสมาธิเอยมาแวะทักและติดตามครับ
17 ตุลาคม 2550 20:03 น. - comment id 772768
ประสบการณ์ชีวิตไม่มีที่สิ้นสุด
แวะมาเยี่ยมคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
