แสวงหา

ในความฝันฉันถามกับความฝัน
ว่าตัวฉันวันนี้อยู่ที่ไหน
และทำไมที่นี่ไม่มีใคร
มีแต่ความหวั่นไหวหวาดกังวล
ว้าเหว่อ้างว้างเป็นที่สุด
ก้าวย่างแล้วหยุดเพราะสับสน
ไม่มีคนไม่มีใครในใจตน
แล้วจะเดินดั้นด้นไปหนใด
ไม่มีใครตอบคำในความฝัน
มีแต่ความเงียบงันทั้งไกลใกล้
มองหาตัวเพื่อจะตามไปถามใจ
ตัวก็หาเท่าใดมิได้พบ.

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

อรุณสุข 21 ก.ย. 2550 17:42 น. - ID 107440

1427

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/107440 ที่มา: กลอนบทเก่า , อรุณสุข

comments powered by Disqus

อัลมิตรา

21 กันยายน 2550 21:33 น. - comment id 757569

ฝันของฉันอยู่ไกลไปไม่ถึง
หวังที่พึ่งทางใจอยู่ไหนหนอ
แต่ละวันผ่านไปไร้แรงรอ
หลับยังท้อตื่นก็ทุกข์..ทุกวันคืน

:) สวัสดีค่ะ

ด้า ตรีชฎา

21 กันยายน 2550 22:16 น. - comment id 757578

ทั้งความจริงความฝันทั้งวันหา

กับพบพาว่างเปล่าในเงาฝัน

ต่างเร้นลับกลับหายจากใจกัน

ต้องหวาดหวั่นกังวนด้วยจนใจ.....

เพียงพลิ้ว

22 กันยายน 2550 10:39 น. - comment id 757741

กี่ความฝันอันตกหล่นเฝ้าค้นหา
กี่น้ำตาระทมมิสมฝัน
กี่ปีเดือนเลื่อนไปในชีวัน
กี่เสียขวัญกี่ร้องไห้ฝันไม่จริง


แจมค่ะ

ชมพูภูคา

22 กันยายน 2550 20:23 น. - comment id 757977
```
สั้นแต่ได้ใจจริงๆ นะคะ...
```

อรุณสุข

24 กันยายน 2550 10:08 น. - comment id 758575

พี่อิม อัลมิตรา

หากฝันอยู่หวังได้แม้นปลายฟ้า
ทุกถ้วนคราที่ฝันพลันสดใส
แม้นแรงโรยโหยนักสักเท่าใร
ก็จะไขว่มือคว้าฝันมาครอง.

หวัดดีพี่อิมครับ ..ตราบใดที่เรายังมีความฝันเราเราก็ยังมีแรงบันดาลใจ..และตราบใดที่ยังมีแรงบันดาลใจเราก็จะมีความสุขทุกครั้งที่ได้ฝัน.

อรุณสุข

24 กันยายน 2550 17:38 น. - comment id 758837

บางครั้งคนเราก็เพียงแต่ต้องการที่จะฝันแต่ก็เกรงในบางครั้งสำหรับการที่ฝันนั้นจะเป็นจริง  สำหรับคำทักทายที่เรียกว่าแจมนั้นมีค่ายิ่งครับ...

อรุณสุข

24 กันยายน 2550 17:43 น. - comment id 758842

คุณด้า ตรีชฎา

การแสวงหาความจริงในความฝันนั้นแม้นว่าจะดูน่าตื่นเต้นหรือดึงดูดความสนใจได้มากแต่ถาพบว่ามันไม่เป็นสามารถเป็นจริงได้ก็อาจทำให้เราเสียกำลังใจได้...ถ้ารู้จักฝันแล้วต้องแสวงหาวิธีอันจะทำให้ฝันนั้นเป็นจริงขึ้นมาได้...ยินดีที่ได้รู้จักครับ

อรุณสุข

24 กันยายน 2550 17:45 น. - comment id 758845

คุณเพียงพลิ้ว
มิได้เจอะกันนานหลายเพลา คิดถึงครับ..และคิดถึงบทกลอน...อันพลิ้วหวานเหมือนเจ้าของผลงานครับ...สำหรับบทกลอนที่แจมมานั้น..ก็มีค่าทางความรู้สึกครับ..ที่มีเพื่อนๆมาเยี่ยมเยียนกัน...

อรุณสุข

24 กันยายน 2550 17:48 น. - comment id 758849

คุณชมพูฯ
อันที่จริงอยากให้ชมพูฯเขียนต่อกลอนบทนี้ครับ...เพราะว่ามันสั้นเกินไป...ถ้าเป็นไปได้..ยังระลึกถึงอยู่ครับ....งานเขียนของชมพูฯมีพัฒนาการที่ดีมาก...ถ้ารวมเล่มได้เห็นจะไม่แพ้..ท่านอื่นๆเหมือนกัน...นะครับ

+ comment แสดงความคิดเห็น