คืนสู่ความเดียวดายในทุ่งกว้าง ดอกรักร้างแรมรอนสิ้นอ่อนหวาน เพียงดอกรักร้อยสร้อยเสน่หาเคยผลิบาน ใช่ยาวนานราโรยโปรยคืนไพร แค่สัจจะน้อมนำมาล้ำลึก เตือนรู้สึกเตือนจิตรู้สู่ธรรมไสว พบคำว่ารักคือทุกข์ทุกข์คือรักนะดวงใจ ยอมจากไปดีกว่าจากตายมิหมายคืน จึ่งหันหลังหวังครั้งนี้ถึงที่สุด ให้จิตหยุดเลิกฝันใฝ่รอรักชื่น ภาวนาทุกคืนค่ำรู้กล้ำกลื้น รู้ทนฝืนอยู่ลำพังสิ้นหวังใด เดินเดียวดายพรายหอมดวงดอกหญ้า แม้นเหว่ว้าแค่ไหนใจสวยใส ด้วยปล่อยวางมิยึดมั่นโซ่สายใย จิตมิไหวใจมิหวั่น กับฝันตรม ..กับลมลวง....กับคนลวง....!
พุด 9 ก.ย. 2550 23:05 น. - ID 106947 
1712
1
0
9 กันยายน 2550 23:53 น. - comment id 751819
การจากไม่ว่าจากแบบไหนก็ทุกข์เหมือนกันนะค่ะ ถ้าเกิดการจากคงทำใจไม่ได้ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
