ดั่งสายธารเพชรพร่างสว่างพราว...!

พุด

ร่อนเร่ไปกลางทะเลโลกย์
ห่างฝั่งโศกไกลฝั่งฝันมิหันเหลียว
แม้นพานพบพายุร้ายเพียงดายเดียว
มีรุ้งเรียวสุดฝั่งฟ้าปรารถนาใจ
สุดปลายสายรุ้งทางช้างเผือก
หนทางเลือกเส้นทางสว่างไสว
เวิ้งนิรันดร์มหัศจรรย์รักปาฏิหารย์ใจ
เย็นฉ่ำใสมหรรณพพบนิรพาน
เธอแย้มยิ้มพริ้มเพราอยู่ตรงนั้น
ท่ามเวิ้งฝันดารารายอันฉายฉาน
เปล่งประกายรัศมีโชติช่วงตระการ
ดั่งสายธารเพชรพร่างสว่างพราว
เกี่ยวก้อยขวัญเหิรบินเหนือถิ่นโศก
แลเห็นโลกย์ทุกข์สุขแสนเหน็บหนาว
มายารักมายาฝันมากเรื่องราว
โลกสวยพราวนับแต่นี้มีเพียงเรา...!


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3719.html
เรือลำหนึ่ง 
หากชีวิต เปรียบดังทะเล
ฉัน คงคล้าย เป็นเรือ ล่องไป
ให้ลมพาพัดไป
ไร้ ทิศทาง
สุดขอบฟ้า กว้างใหญ่
ใคร รู้ บ้าง
สุดท้ายหนทาง
จะร้าย หรือดี
มีความหวัง
ฝั่ง อันแสนไกล
เห็น เพียงแสงรำไร อ้างว้าง
จะมีใครสักคน
หรือ ไม่มี
หากคืนไหน ไร้ ดาว
เหงา ทุก ที
ชีวิตก็อย่างนี้
อยากมี ความหมาย
เราคงเป็นดั่งเรือน้อย ลำหนึ่ง
ในทะเลแห่งชีวิต กว้างใหญ่
ฟ้า คลื่นลมซัดมา
ก็ หวั่น ไหว
ในใจมีแต่จุดหมาย คือฝั่ง
มันจะไกลสักเพียงไหน ต้องไป
แม้ ว่าในหัวใจ ไม่มีใครเลย
ฉัน ก็คงเป็นแค่เพียง
ผงฝุ่นในสายลม ไม่มี
ไม่มีความหมายใด
ไม่ มี ใคร
มรสุม พัด ผ่าน
ทาน ไว้ ได้
ชีวิตวันต่อไป
ไม่มีใคร รู้
เราคงเป็นดั่งเรือน้อย ลำหนึ่ง
ในทะเลแห่งชีวิต กว้างใหญ่
ฟ้า คลื่นลมซัดมา
ก็ หวั่น ไหว
ในใจมีแต่จุดหมาย คือฝั่ง
มันจะไกลสักเพียงไหน ต้องไป
แม้ ว่าในหัวใจ ไม่มีใครเลย
เราคงเป็นดั่งเรือน้อย ลำหนึ่ง
ในทะเลแห่งชีวิต กว้างใหญ่
ฟ้า คลื่นลมซัดมา
ก็ หวั่น ไหว...