เดินไป....เดินมา....เดินไป....เดินมา... .......เดินมา....เดินไป....เดินมา....เดินไป... ..............เดินไป....เดินมา....เดินมา....เดินไป... ......................เดินมา....เดินไป....เดิมไป....เดินมา... .............................เดินไป....เดินมา....ต่างคนต่างไป... ....................................เดินมา....เดินไป....ไม่มีใครรู้จักกัน... เป็นสิ่งมีชีวิต....แต่คงไร้จิตใจ... เพราะเดินมาเดินไป...แต่ไม่มีใครรู้จักกัน... หรือว่ามันเป็นเพียงประติมากรรมที่ทำไว้เพื่อประดับเมืองกรุงเท่านั้น .................ประติมากรรมมีชีวิต..........................
1 สิงหาคม 2550 18:38 น. - comment id 732402
เจ๋งค่ะ พี่ชายละอ่อน ช่วงนี้หายไป กลับมาพร้อมกวีคมๆให้อ่าน คิดถึงเน้อ
1 สิงหาคม 2550 18:59 น. - comment id 732421
ไม่ต้องอธิบายไรมากครับ อ่านแล้วได้ข้อคิดไร ๆ ดี มากมาย คาระวะ ครับผม
1 สิงหาคม 2550 19:02 น. - comment id 732424
อืม....เห็นด้วย...
1 สิงหาคม 2550 19:22 น. - comment id 732443
แล้วอย่างพิมจังนี่เรียกไรดีหว่า ไม่ใช่ปะติมากรรม เรียกว่าคนมีกรรมดีกว่าคะ
1 สิงหาคม 2550 19:50 น. - comment id 732466
นี่ยังน้อยนะ.. แถวบ้านจันทร์เบียดกันสุดๆๆ นี่บ้านจันทร์เรียกว่าคนน้อยเลยนะ
1 สิงหาคม 2550 20:43 น. - comment id 732503
เดินไปไหนล่ะครับ
2 สิงหาคม 2550 13:27 น. - comment id 732823
ดีจ้า........น้องแสตมป์.......... เดินมาเดินไปใจหวั่น ใครกันผ่านไปไป่สน เดินมาเดินไปใจจน ไร้รักไร้คนหม่นใจ .......................................... ซาบายดีน๊ะน้องชาย หุหุ
3 สิงหาคม 2550 12:47 น. - comment id 733299
นายสุดยอดมาก
7 สิงหาคม 2550 20:54 น. - comment id 735125
หาตั้งนาน อยู่นี่เอง จามาขอบคูณกับคำชื่นชมขอบคุณคะที่ชม เดินไปเดินมาบนความเป็นไปของชีวิต แต่ชีวิตแบบพวกเราสงบแลเรียบง่าย มีความสุขกว่าเยอะเลยใช่ป่ะ แถมมีอารมณ์อ่อนไหวไง้แกล้มกาแฟตอนเช้าด้วยเน้อ