**.. จากเพลงเถื่อนสถาบัน อันก่อนเก่า ปลุกใจเร้า ขึ้นถาม หาความหมาย เริ่มต้นจับ ปากกา สาธยาย ร้อยเรียงราย อักษร สู่กลอนกานท์.. **.. ได้เวที ชีวิต ผลิตผล ท่ามถนน คนกวี ที่สืบสาน บ้านกลอนไทย เปิดรับ มานับนาน สร้างผลงาน ทีละชิ้น ด้วยยินดี.. **.. กระแสร้อน การเมือง เรื่องวุ่นวุ่น เขียนละมุน แสนสนุก ให้สุขศรี พร่ำเรื่องรัก ทั้งที่ใจ ก็ไม่มี จินตนาการ ของกวี สิไปไกล.. **.. เพ้อไปบ้าง ดาวเดือน เพื่อนชีวิต เคยน้อยเนื้อ ต่ำจิต คิดผิดได้ เกิดอึดอัด ปวดร้าว ขึ้นคราวใด จับมันใส่ กาพย์กลอน แล้วนอนฟัง.. **.. เป็นหลายปี ผ่านมา น่าคิดถึง และตราตรึง หวานหวาม ห้วงความหลัง รับทุกคำ มากมี เขาติชัง แต่ก็ยัง ยิ้มได้ ... เพราะใจรัก ด้วยความหวังดี ก.นพดล รักษ์กระแส ก.ประแสร์ ศิษยาพร
26 กรกฎาคม 2550 11:54 น. - comment id 730148
ดีจ้า คุณต่อง(ต้อง) ksg.... ใช้น้ำตาแทนน้ำหมึกเขียนนึกคิด วาดชีวิตเป็นไปยามไหวหวั่น ใช้อารมณ์บ่มเพาะในวารวัน เขียนกลอนกานท์จารฝันอันเศร้าตรม .................................... เฮ้อ .... ชีวิต....
26 กรกฎาคม 2550 13:51 น. - comment id 730195
ไปลงประชามติด้วยนะครับ
26 กรกฎาคม 2550 13:58 น. - comment id 730203
บ้านหลังนี้มีครบทุกรสชาดเนอะ ว่าไม๊
26 กรกฎาคม 2550 16:47 น. - comment id 730345
ความคิด...เป็นสิ่งที่ไม่มีขอบเขต...สามารถไปข้างหน้าก็ได้ ถอยหลังก็ได้...หากเรารู้เท่าทันความคิดก็จับบางสิ่งที่ยังยึดติดมาขังใส่ไว้ในกลอนแทนที่จะเก็บอัดไว้ข้างใน...แค่นี้ก็สบายใจได้แระ......