...ที่มีและที่ไม่...
ผู้งมงายในรัก
๏ไม่มีหรอกความดี
มีแต่เลวและร้าย
ไม่มีรักมีแต่ทำลาย
มีแต่ตายไม่มีตื่น
๏ไม่มีหรอกความห่วงหา
มีแต่เย็นชาไม่มีแช่มชื่น
ไม่มีวันไม่มีคืน
มีแต่สะอื้นไม่มีอาทร
๏ไม่มีหรอกความจริง
มีแต่ความเชื่อสิงจริตซ่อน
ไม่มีเริ่มต้นมีแต่ตัดตอน
มีแต่ร้อนไม่มีเย็น
๏ไม่มีหรอกความงาม
มีแต่เสื่อมทรามและทุกข์เข็ญ
ไม่มีเปลี่ยนอย่างที่เป็น
ไม่มีให้เห็นไม่มีให้ดู
๏ไม่มีหรอกความหวัง
มีแต่พ่ายพังและอดสู
ไม่มีอะไรให้เรียนรู้
มีแต่หดหู่และเปล่าดาย
๏ไม่มีหรอกความเข้าใจ
มีแต่ไม่ไม่ไม่ในความหมาย
ไม่มีงอกงามมีแต่งมงาย
ไม่มีรุ้งสายมีแต่รุ้งทราม
๏ไม่มีหรอกชีวิต
มีแต่กับดักความคิดและคำถาม
ไม่มีนิยายไม่มีนิยาม
มีแต่ตกตายในนาม...ความไม่มีฯ
............................................