เสียงเพรียก..จากท้องทุ่ง..!

พุด

เสียงเพรียกจากพงไพรสู่ใจขวัญ
ตามตะวันเรียวรุ้งสู่ทุ่งข้าว
กับอรุณรุ่งงามระยับด้วยดงดาว
หมอกห่มพราวทั่วท้องนาขอบฟ้าชมพู
นั่นดงดาลหวานเหว่ว้ารอรับรัก
แสงทองทายทักบัวคลี่กลีบรอผึ้งภู่
ละอองหยาดน้ำค้างหยดพร่างพรู
จากสรวงสู่ใบไม้แก้วในแวววัน
สายแสงแปรเป็นสีส้มจรัสจ้า
สุริยางามดวงราวภาพฝัน
สกุณาผกโผผินบินเสรีในตะวัน
ทิวาวันเริ่มใหม่ไทพสุธา
สาวบ้านนาใส่งอบงามเรียบง่าย
จูงวัวควายออกเดินเลาะเล็มหญ้า
วิถีไทวิถีทองมิเดียวดายเหว่ว้า
ดำรงค่าให้รอยไถมิกลายแปร....
..............!!


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4721.html
ข้าวคอยเคียว
ได้ยินไหมพี่ เสียงนี้ คือสาวบ้านนา
พร่ำเพรียกเรียกหา ตั้งตานับเวลารอคอย
คอยเช้า คอยเย็น ไม่เห็นสักหน่อย
 ปีเคลื่อนเดือนคล้อย
 รักเอ๋ยจะลอยรักเอ๋ยจะลอยแรมไกล
  อีกเมื่อไรรักจะคืนรื่นรมย์
  ตะแบกบานแล้วร่วง สีม่วง ที่พี่ชื่นชม
  หรีดหริ่งระงม พี่ปล่อยน้องให้ตรมคนเดียว
  รวงเอ๋ยรวงทอง ต้องร้าง คนเกี่ยว
  รวงข้าวคอยเคียว
  น้องนี้คอยเหลียวคอยนับวันรอพี่มา
  กลับเถิดหนาสาวบ้านนายังคอย
  ตะแบกบานแล้วร่วง สีม่วง ที่พี่ชื่นชม
  หรีดหริ่งระงม พี่ปล่อยน้องให้ตรมคนเดียว
  รวงเอ๋ยรวงทอง ต้องร้าง คนเกี่ยว
  รวงข้าวคอยเคียว
  น้องนี้คอยเหลียวคอยนับวันรอพี่มา
  กลับเถิดหนาสาวบ้านนายังคอย...