โลกนี้นะหรือคือมายาฝัน มินานวันมินานปีจำลาล่วง รักหรือชังหวังหรือหวานฤาคำลวง หวงหรือห่วงก็แค่นั้นฝันไม่นาน สงบจิตสงบใจบ้านภายในแห่งความสุข ลบลืมทุกข์เหงาเศร้าสุขแสนหวาน รู้วางนิ่งทิ้งทุกข์สิ่งมากร้าวราน แล้วมินานจักพ้นผ่านพบแสงใจ ให้แสงธรรมแสงทองส่องดับโศก ดับแล้งโลกดับแล้งใจด้วยเย็นใส อยู่กับความไร้ร้างอ้างว้างสักเพียงใด ไม่หนาวใจเท่าทุกข์ท้อพ้อเพ้อรัก ห่างกันนิดจิตเราได้กระจ่าง บนความว่างได้ทบทวนถึงความภักดิ์ ได้ซึ้งค่าว่ารักแท้นิรันดร์รัก ได้ตระหนักทุกก้าวใจในรอยจำ สัจจาธิษฐานผ่านรักแท้ ฤาพ่ายแพ้กิเลสโลกหลงวนซ้ำ ตัดไฟแต่ต้นลมเลิกระกำ แล้วรอวัน..จิตพบว่าง..ทางทองรอ..! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1981.html รักทรมาน ศรีไศล สุชาติวุฒิ เกลียดดวงใจ ตัวเองนัก รักใคร ไม่เคยได้ชื่นชม มัวแต่เพลิน เชื่อคารม เขาลวง เราตรมตลอดใจ เจ็บช้ำ คราวก่อน ร้าวรอนจนสุดจะทน กี่คนที่ทิ้งเราไป แรกบอก รักเราจริงจริง นานหน่อย ทิ้งเราจนไกล แล้วใคร ไม่ช้ำอุรา จากกันที ที่เคยรัก รักลวง จนใจเราด้านชา รอคอยคน ที่เมตตา หลงรอ คอยมาจนเนิ่นนาน ความรักเราแน่ แท้จริงก็แต่เพียงฝัน ตื่นพลันขื่นขม ซมซาน ทนอยู่ทุกดวงชีวี มีแต่ทุกข์ทรมาน ร้าวรานจากนี้ จนตาย จากกันที ที่เคยรัก รักลวง จนใจเราด้านชา รอคอยคน ที่เมตตา หลงรอ คอยมาจนเนิ่นนาน ความรักเราแน่ แท้จริงก็แต่เพียงฝัน ตื่นพลันขื่นขม ซมซาน ทนอยู่ทุกดวงชีวี มีแต่ทุกข์ทรมาน ร้าวรานจากนี้ จนตาย... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song471.html หนามชีวิต เพ็ญศรี พุ่มชูศรี เกิดมาขื่นขม ระทม อุรา ตรมน้ำตา ตรมน้ำตา ตรมน้ำตา โศกาทุกวัน จะสุขอย่างไร กันนั่น สุขเพียง ใฝ่ฝัน หรือไร เปรียบดังชีวิต นั้นมีขวากหนาม ทรมาน ทรกรรม ทรกรรม ฉันจนช้ำใจ กว่าเราจะตาย มิรู้เมื่อไหร่ โอ้ไฉน ชีวิตคอยเป็นนายเรา มีแต่น้ำตา มาปลอบหัวใจ ให้คลาย ความช้ำทุก ค่ำ เช้า เหมือนหนามชีวิต กรีดใจ เป็นเป้า ให้เราอับเฉา ระทม หวั่นไหวว่าขวากหนาม ชีวิตเอย ควรพิเปรย ความรักเอย ความรักเอย มิเคยภิรมย์ สุขเพียง ชั่วคืน ชื่นเพียง ชั่วคราว ร้าว ราน เหลือข่ม โศรกตรม แทบล้ม ประดาตายเอย มีแต่น้ำตา มาปลอบหัวใจ ให้คลาย ความช้ำทุก ค่ำ เช้า เหมือนหนามชีวิต กรีดใจ เป็นเป้า ให้เราอับเฉา ระทม เปรียบดังชีวิต นั้นมีขวากหนาม ทรมาน ทรกรรม ทรกรรมฉันจนช้ำใจ กว่าเราจะตาย กว่าเราจะตาย มิรู้เมื่อไหร่ โอ้ไฉน ชีวิต คอยเป็นนายเรา...
15 มิถุนายน 2550 14:16 น. - comment id 710660
ชีวิต..ต้องมีหอุปสรรคบ้าง....หนามอาจทำให้หลายอย่างไม่ราบรื่น แต่หนามต้องมีประโยชน์ที่ลงตัว...อย่างน่าชื่ยชมเสมอ
15 มิถุนายน 2550 17:32 น. - comment id 710683
สวัสดีค่ะ พี่พุดสุดรัก... ห่างกันนิดจิตเราได้กระจ่าง บนความว่างได้ทบทวนถึงความภักดิ์ ได้ซึ้งค่าว่ารักแท้นิรันดร์รัก ได้ตระหนักทุกก้าวใจในรอยจำ สัจจาธิษฐานผ่านรักแท้ ฤาพ่ายแพ้กิเลสโลกหลงวนซ้ำ ตัดไฟแต่ต้นลมเลิกระกำ แล้วรอวัน..จิตพบว่าง..ทางทองรอ..! ภาพพี่พุดสวยจังค่ะ ชอบสองบทนี้เป็นพิเศษ (ขอบทั้งหมดเลย) อยากบอกใครคนหนึ่งว่าอย่างนี้ รู้สึกดียังมีในหัวใจ แต่ว่าคนเราฝันได้ไม่นาน ยังไงก็ต้องตื่นมาพบความจริง... ช่วงเวลาที่ตื่น มันเจ็บร้าวจังค่ะ พี่พุด... บางอย่างเลือกที่จะทำ ที่จะมี ที่ได้ ไม่ได้... ขอโทษพี่พุดนะคะ ที่นำความหม่นใจของตัวเอง มาวางไว้ตรงนี้... รักษาสุขภาพนะคะ