คลื่นคารมข่มขวัญจนหวั่นท้อ ชีวิตหนอเหนื่อยเหน็ดอีกเหน็บหนาว เคยคิดไว้วันหน้าจักคว้าดาว กลับยิ่งก้าวยิ่งไกลมิใกล้เลย อุตส่าห์สร้างสะพานไว้สานฝัน ด้วยมุ่งมั่นกลับพังภินเสียสิ้นเฉย ยังตัดพ้อเราะร่าว่าเยอะเย้ย ทั้งที่คนคุ้นเคยกันทั้งนั้น กำลังใจหยิบยื่นให้ไม่เห็นยาก หรือน้ำใจแห้งผากหมดแล้วนั่น ใช่อยากยิน เยินยอ หยอกล้อกัน คงไม่ต้องเค้นคั้นกว่าลั่นคำ หรือมาร่วมลงเรือเพื่อช่วยพาย จนเทียบท่าจุดหมาย จุ้มจ้วงจ้ำ ท่องถึงทางที่หวังตั้งใจทำ มิตรภาพมากล้ำกำลังใจ
19 เมษายน 2550 17:51 น. - comment id 684619
แวะเข้ามาอ่านเป็นคนแรกเลยครับ ไพเราะเพราะพริ้งจริงๆเลยครับ.... ยอดเยี่ยม...
19 เมษายน 2550 17:52 น. - comment id 684621
เพราะดี แต่เหมือนเคยอ่านแว้ว อะ คุ้นๆ ๆ ๆ รักพี่เอก
19 เมษายน 2550 19:06 น. - comment id 684646
ถึงสะพานพินภ์พังช่วยสร้างใหม่ ใช้สายใยร่วมปันแรงอย่านิ่งเฉย มีความหวังกำลังใจไว้กอดเกย ร้องว่ะเว้ยเย้ยฟ้าท้าสักที ไม่สูญสิ้นเสียดายภายภาคหน้า มีปัญหาต้องตริตรองลองถ้วนถี่ มีพลังที่สุขุมลุ่มลึกดี คงจะมีสักวันฝันเป็นจริง
19 เมษายน 2550 19:14 น. - comment id 684655
หวั่นเหมือนกันค่ะ แต่ก็ขอบคุณนะคะอ่านแล้ว ช่วยทำให้อยากสู้ขึ้นอีกเยอะค่ะ
19 เมษายน 2550 19:36 น. - comment id 684686
ดีจ้ากวีปกรณ์... บทนี้ชอบจ้าขอเก็บไว้เป็นที่ระลึกหล่ะกันนะ... แม้ทางฝันยากฟันฝ่า อย่าท้อน๊ะ..เป็นกำลังใจให้ จะล้มลุกคลุกคลานสักปานใด ขอเพียงมีพลังใจ...ฝันคงไม่ไกลเกินจริง ....................................
19 เมษายน 2550 20:24 น. - comment id 684704
อ่านแล้วรู้สึกเหมือนมีกำลังใจขึ้นมาเสริมเลยค่ะ.. ขอบคุณค่ะ..
19 เมษายน 2550 20:43 น. - comment id 684721
ให้กำลังใจค่ะ
19 เมษายน 2550 21:42 น. - comment id 684765
คลื่นหัวใจใยหน่วงหนักเรือรักล่ม ฟาดจนล้มจมหายในสายน้ำ หัวใจเจ็บเหน็บหนาวร้าวระกำ ต้องจดจำเอาไว้สอนใจตัว หยุดมีรักพักใจให้แกร่งกล้า หมดเหนื่อยล้าคาใจ..ไม่หนักหัว เมื่อใจแกร่งแรงมาหาหวาดกลัว หมดหมองมัวจากรักที่หักลง หยุดรักได้หัวใจคงกล้าแกร่งนะคะ เฮ้อ..
20 เมษายน 2550 09:44 น. - comment id 684889
คลื่นคารม บั่นทอน จิตให้ท้อ มีไหมหนอ สักวัน จะไปถึง ฝันที่ได้ วาดไว้ ใจติดตรึง เฝ้าคำนึง ถึงวันนั้น คงเป็นจริง มาแว้วๆๆๆๆๆๆแฟนคลับสุดน่าเลิฟอันดับ1 อิอิอิ ในที่สุดก็เอาชื่อเอ็มมาเขียน อิอิอิ