เรไร
เหลือเพียงแค่ที่มีเท่าที่เห็น
ในความเป็นตัวตนคนอย่างฉัน
เอาเศร้าสุขคลุกใส่ไปด้วกัน
จนผ่านวันล่วงกาลมานานนม
เอาความฝันวางเด่นเป็นจุดหมาย
ในบั้นปลายหวังสงบพบสุขสม
มิลำพังเดียวดายกับสายลม
ค่อยเก็บบ่มสร้างหวังอย่างตั้งใจ
ก็เพราะรู้มันลำบากมีขวากหนาม
พยายามก้าวไปไม่หวั่นไหว
แม้กายล้าเหนื่อยยากสักเท่าใด
ยังคงใฝ่ดั่งฉันฝันละเมอ
ไม่ได้มีอนาคตที่สดใส
อย่างกับใครที่พร้อมน้อมเสนอ
สุขสบายมากล้นคอยปรนเปรอ
ทุ่มให้เธอคอยเฝ้าพะเน้าพะนอ
ก็แค่เป็นอย่างนี้นี่แหละฉัน
ชีวิตมันตามครรลองไม่ร้องขอ
เพียงอยู่มันอย่างนี้ก็ดีพอ
ไม่เคยง้อโชคชะตาฟ้าประทาน
ให้เธอหมดทุกอย่างที่ฉันมี
ร้อยวลีรำ