จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
คนอย่างฉัน..อาจไม่เหลือใจเผื่อแผ่
มีเพียงแต่ร่างกายจะใคร่เสนอ
หลักประกันชั้นเยี่ยมเปี่ยมบำเรอ
หากเผอเรอทำผิดพลาดโปรดคาดทัณฑ์
ด้วยหัวใจไร้สำเหนียกเกินเพรียกหา
เจ้าแถลงลาจากสังขารซ่านกระสัน
ไม่รู้รับคำทักท้วงช่วงชีวัน
คลาดความฝันปานว่า...ล้าฤดี
หลายคารมบ่มสร้างสวรรค์เสก
ล้วนยกเมฆมาอ้าง ณ หว่างนี้
ขาดน้ำเลี้ยงหัวใจหลายสิบปี
หรืออาจหนีพ้นทางวังพญายม ฯ
ปลุกหัวใจให้ฝืนสู้....มิรู้ตื่น
กลางค่ำคืนยิ่งรบเร้าเศร้าทับถม
จึงบางกลอนที่ออกไปไร้อารมณ์
เพราะนิยม..กลอนเศร้าเคล้าน้ำตา..
...แบบว่า..ชีวิตมันเศร้าอะ