นกเอยนก พิราบเจ้าบิน ในถิ่นเคย รักคู่ชู้ จังเลยหากิน บินแล้วผินลง ตรงนี้มีคน ให้เม็ดข้าวเม็ด ป่นเป็นวันดี จนอิ่มใจเรา แต่เจ้าเดินขึ้น ขึ้นขึ้นลงลง เขย่งเตเตง เท้าเจ้ามีหนึ่ง มิเห็นเจ้าร้อน มิเป็นเห็นไร มิบ่นท้อใจ ยังคาบหนอนหนม กลับรวงรังยัง เลี้ยงลูกอีกสอง สบายสบาย คนเห็นเป็นข้า ร้องหวนครวญใจ ว่าใครช่างทำ นกคงระกำ ช้ำวิญญาไพร แต่นกในใจ มิบ่นท้อใครเอย
4056
13
0
หน้าส่วนตัว
