บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ตะวันคล้อยลอยลับดับแสงฉาน
ทิวาวารกล่าวลาภูผาใหญ่
เจ้าจันทร์เพ็ญเด่นแขมาแต่ไกล
บทเพลงไพรขานขับรับราตรี
ฟ้าสกาวพราวจันทร์เฉิดฉันฉาย
ดาษดาวรายวับแวมแต่งแต้มสี
มองเพ็ญดวงห่วงหากัลยานี
ป่านฉะนี้คงเหว่ว้าให้อาลัย
ยามดึกดื่นคืนหนาวพราวน้ำค้าง
คงอ้างว้างเนิ่นนานเกินทานไหว
ผ้าผืนบางห่มเนื้อเอื้ออุ่นไอ
ฤๅเทียมในอ้อมกอดตลอดคืน
ยามเหว่หว้าหาใครมาไล่เหงา
อีกโศกเศร้าหมองหม่นต้องทนฝืน
ร้อยภิรมย์คงร้างไร้ไม่ยั่งยืน
เทียบหนึ่งชื่นสุขอุราคราใกล้กัน
ตะวันคล้อยลอยลับดับแสงสูรย์
ยิ่งพอกพูนความเศร้าเคล้าโศกศัลย์
จึ่งฝากรักผ่านดาวหาเจ้าจันทร์
บางใครนั้นแสนห่วงหาและอาทร๚ะ๛
1688
4
0
หน้าส่วนตัว
