ใบคา
ฉันวอนฟ้าอ้อนดาวฝากรักไว้
ฝากลอยไปถึงเธอแม่งามขำ
วานลมโชยโปรยรักและน้ำคำ
ฝากลมนำไปถึงเธอคนดี
เอื้อมหยิบดาวแทนปากกาวาจารัก
ว่าสุดจะหักห้ามจิตรักสุดศรี
คว้าผืนน้ำแทนหมึกดำล้นทวี
จรดวจีเป็นอักษรอ้อนวอนเธอ
จันทร์นวลแสงเป็นพยานจดหมายรัก
ข้านี้ปักจิตไว้พร้อมคำเพ้อ
เขียนจดหมายเพราะทุกวันเฝ้าละเมอ
รักแต่เธอไม่เป็นอันกินนอน
กินไม่ได้นอนไม่หลับเพราะคิดถึง
นั่งรำพึงถึงเธอสุดอาวร
เวลางานก็นั่งนึกแต่บทกลอน
โอ้งามงอนได้รับไหมเล่าคนดี
พับจดหมายใส่ซองหย่อนลงตู้
ให้โฉมตรูเปิดอ่านบทกลอนพี่
อ่านจบบทคงรักซึ้งตรึงคนดี
เลยเป็นปีไม่เห็นเธอตอบข่าวมา
ลืมวอนจันทร์อ้อนลมให้นำกลับ
เพียงสำทั
2494
4
0
หน้าส่วนตัว
