มานั่งร้องไห้เสียน้ำตา บ่นกับตัวเองเพราะว่า...เธอเลวร้ายอย่างนี้ อย่างนั้น ทั้ง ทั้งที่ฉันก็รู้ดีว่าเธอก็เจ็บ...ไม่ต่างกัน และในสิ่งที่ฉันกระทำ เป็นเหตุผลให้ฉันวุ่ยวายใจ ไม่เคยห่างก็ต้องเหิน ฉันต้องเดินคนเดียวอีกนาน...แค่ไหน เฝ้าถามตัวเองว่าเจ็บหรือเปล่าที่เธอจากไป แต่ก็ไม่ได้คำตอบอะไรจากเจ้าหัวใจ...ตัวดี สะใจหรือยังที่บอกให้เค้าไป...วันนั้น เจ็บพอหรือยัง... หรือมันยังไม่รับรู้เต็มที่ เก็บเกี่ยวความรู้สึก โดดเดี่ยว เดียวดาย ที่มี รวบรวมเป็นความทุกข์ทวี ในวันที่...ไม่มีเธอ...