กู้ภัย
ความเหินห่าง ทางแห่งการจากลา
ทุกๆครั้งเคยสั่งใจตนไว้
ว่าวันไหนเงียบหายอย่าได้เหงา
กิจธุระรีบเร่งนักจึงมัวเมา
เราอย่าเหงาวังเวงให้เกรงใจ
วันสองวันพลันผ่านกาลหมุนเปลี่ยน
เลยเป็นเดือนมาแล้วหนาน่าสงสัย
งานที่บอกเอาไว้ยังเข้าใจ
ถึงยังไงคงจะมีที่พบกัน
จากเดือนเยือนผ่านนานจริงหนอ
เรายังรอเขาเสมอเธอพบฉัน
เดือนที่สามเข้ามาแล้วแคล้วคลาดกัน
งานสำคัญเธอบอกไว้ให้ไปตรอง
แต่เอ๊ะนั่นพลันเห็นเป็นต้องหลีก
รูปใครฉีกแยกจากกันหั่นเป็นสอง
ในจดหมายลายชื่อฉันสายตามอง
ต้องหม่นหมองนองน้ำตาบ้าคนเดียว
ใช่สินะเธอเตือนแล้วแน่วแน่จิต
อย่าได้คิดไปข้างเดียวเปลี่ยวดุจเหว
เธอบอกแล้วว่าเธอคือคนเลว
อย่ามีเอี
2005
3
0
หน้าส่วนตัว
