ดอกฝัน
ในสวนขวัญวันเก่าเราแสนสุข
เล่นสนุกกันเพลินเกินถ้อยกล่าว
เขียนบทเพลงใบไม้เป็นเรื่องราว
ฝนฉ่ำพราวค้างต้นบ้างหล่นดิน
กอบเก็บใบแห้งหล่นบนยอดหญ้า
เจรจากับหมู่นกที่ผกผิน
เล่านิทานให้เต่าปลาเป็นอาจิณ
ก่อนจะผินหลังกลับจากวัยเยาว์
เป็นตำนานเป็นนิทานแห่งอดีต
ได้เขียนขีดบันทึกถึงขุนเขา
ป่าใหญ่น้อยชนบทที่เคยเนา
ถิ่นที่เราจากมาน้ำตานอง
ไม่มีแล้วเมื่อไฟป่าคร่าชีวิต
จึงทวงสิทธิ์อนุรักษ์อย่างเจ้าของ
หวังคนไทยรักษ์ป่าน้ำบ่านอง
ชุบชีวิตลำคลองท้องธารา
ป่าเก็บน้ำซ้ำคนได้อาศัย
คือปัจจัยจำเป็นควรรักษา
ร่วมแรงกันพลิกฟื้นคืนชีวา
ให้ผืนป่าอุดมสมบูรณ์พลัน
1913
0
0
หน้าส่วนตัว
