ไรไก่
ชีวิตล่องลอยเคว้งคว้าง
เหมือนนกที่บินอยู่กลางหาว
บินวนไปเวียนมาหาทางออก
ออกไปจากวังวนของชีวิต
ไม่รู้ทิศรู้ทางจะไปแห่งไหน
นัยตาฝ้าฟางน้ำตากลบใจ
บินวนเวียนไปไร้จุดหมายปลายทาง
หัวใจแตกยับเยิน
รักล่มจมสลาย
เจ็บปวดเหลือเกินกว่าสิ่งใดๆ
กับความรักที่ตายไปจากกัน
จำทนจำอยู่หดหู่เหลือเกินหัวใจ
เพราะสงสารคนที่ไม่มีหัวใจ
จึงเจ็บแทนให้เพราะเอาใจไปผูกพัน
ครั้งแล้วครั้นเล่ายังเฝ้าห่วงใย
แต่ไม่เคยได้ความจริงใจกลับมา
เจ็บแล้วเจ็บอีกยังคิดห่าวงหา
ถูกตอกกลับมาว่าให้ได้อาย
เมื่อก่อนเคยมีชีวิตสดใส
ไม่เคยมีใครมาทำไห้ใจได้เศร้าหมอง
มาบัดนี้เหมือนเวรกรรมจำจอง
ทำให้เศร้าหมองต้องกินแต่น้ำตา.
1324
2
0
หน้าส่วนตัว
