สายลมพัด โชยมา ในหน้าหนาว ท้องฟ้าพราว สดใส ไร้เมฆฝน ฟ้าก็งาม จับใจ เมื่อได้ยล ใบไม้หล่น จากกิ่ง เหมือนชิงชัง เสียงวิหค นกร้อง ก้องไปหมด อรรถรส ให้คำนึง ถึงความหลัง คล้ายลูกนก ตกร่วง จากรวงรัง เป็นเช่นดั่ง ตัวเรา เศร้าคร่ำครวญ เห็นสายธาร ซ่านกระเซ็น เป็นระลอก คล้ายบ่งบอก ความใน เจ้าไห้หวน แสงสุรีย์ จากฟ้า พารัญจวน คิดถึงนวล น้องน้อย แก้วกลอยใจ พี่ต้องมา อยู่ไกล สุดปลายโลก แสนเศร้าโศก เหลือดี นี่ไฉน แต่เมื่อพบ กับน้อง ผ่องอำไพ ดวงฤทัย ก็มีสุข ลืมทุกข์ทน
825
5
0
หน้าส่วนตัว
