กฤตศิลป์ ชินบุตร
ชเลไหวไล่วนจนหวาดหวั่น
ความรักนั้นก็คล้ายจิตสั่นไหว
ชเลสวยด้วยคลื่นประการใด
ความรักไซร้ก็ล้วนให้ชวนมอง
ณ ผืนน้ำผืนฟ้ามาบรรจบ
คือการพบคำมั่นแห่งเราสอง
จึงล่องเรือเพื่อหมายอันใฝ่ปอง
มากคลื่นฟองแรงกล้ามาท้าทาน
ผ่านวันร้อนนอนคืนหนาวนับดาวเมฆ
เปลี่ยววิเวกเสกเงาแทนเศร้าขาน
แต่เข้าใกล้กลับยิ่งไกลทรมาน
แลพบพานกร้านกรำประจำมา
เมื่อชเลไม่มีที่บรรจบ
ก็ไม่มีวันพบยอดปรารถนา
คงยังกากซากเศษเวทนา
ของเภตรานราร่างกลางคลื่นชล
มองเบื้องหน้าเห็นฟ้ามืดสนิท
ฟังต่างทิศผิดเพียงสำเนียงฝน
เกลียวความรักคลื่นชเลเห่อึงอล
จึงจำนนต่อชะตาฟ้าประทาน...
มอ
1693
3
0
หน้าส่วนตัว
