ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ
หากความกว้างใหญ่ของจินตนาการ คือป่า
ความว่างเปล่าและการเคลื่อนไหวของความรู้สึกมีไว้เพื่อล่า
ปากา คืออาวุธ อย่างดีกำไว้ในมือสำหรับเพื่อการฆ่า
บางสิ่งที่อาศัยอยู่ในอากาศ เรากำลังแสวงหา
หากสิ่งที่ข้าฯกำลังเขียน เขาเรียกว่าบทกวี
ข้าฯคงคล้ายนายพรานป่า ผู้มีอารมณืสุนทรีย์
ข้าฯเหมือนกับนักล่าฝัน ฝันนำมาซึ่งความรู้สึกดีๆ
วิธีฆ่าเวลาจากความเหงาอย่างดีให้ผ่านพ้นด้วยเสียงดนตรี
มือข้าฯเขียนอักษรออกมา คือข้อความดิบจากความรู้สึก
แม้เป็นภาษากวีหยาบ แต่ก็กลั่นกรองมาจากจิตสำนึก
อาจไร้รูปแบบ ไม่มีฉันทลักษณ์ ไม่มีสัมผัสภาษาสวยงามนุ่มลึก
แม้เป็นกวีดิบ เนื้อหาหยาบ เนื้อกลอนเปล่า ปลายปากกาก็คือน้
978
1
0
หน้าส่วนตัว
