Ab*stract
ความรักเอ๋ยไฉนเลยจึงเหนื่อยนัก
ยามจะรักง่ายดายไม่หน่ายหนี
ทุ่มทุกอย่างแม้ใจแม้ชีวี
หวังได้ใจคนดีมาครอบครอง
รักหรือไม่อย่างไรไม่เคยรู้
เฝ้ารออยู่ทุกวันจนเศร้าหมอง
เธอไม่เคยเอื้อนเอ่ยดังใจปอง
ได้แต่รอเรื่อยไปเหนื่อยใจจริง
ส่งสายตามาบอกว่ารักแน่
แต่วาจาเนื้อแท้แปลกใจยิ่ง
น้ำเสียงเธอบอกชัดถึงใจจริง
ชั้นเป็นสิ่งไร้ค่าสำหรับเธอ
อยากจะแกล้งแช่งชักหักกระดูก
อยากเอาดวงเธอไปผูกให้ชิทหาย
ให้เธอเจ็บให้เศร้าจนเจียนตาย
เฮ้อ..ชั้นไม่หมายทำอย่างนั้นหรอกคนดี
หากเธอรักชั้นจริงก้ออยากแกล้ง
ให้เธอช้ำหมดแรงเหมือนกับชั้น
ให้เธอซึ้งคุณค่าคนรักกัน
เธอจะได้ไม่ปล่อยชั้นไปอีกเลย...
678
2
0
หน้าส่วนตัว
