โปรดรับรู้..ใจร้าวเหน็บหนาวนัก เมื่อความรักหักเหกลางเสน่หา ทางหวังวาดว้าเหว่ด้วยเวลา ทางศรัทธาซวนซบไม่จบปลาย หยาดน้ำตา..อาลัยใจไหวหวั่น ใครผูกพันค่อยร้างจืดจางหาย ปล่อยเคว้งคว้างหมองหม่นทุรนทุราย ไห้เดียวดายกลางกระแสที่แปรปรวน เมื่อก้าวย่างเปล่าดายก็คล้ายสิ้น ขาดช่วงจินตนาการ..มาผ่านหวน ดั่งสายน้ำเย็นเฉียบเข้าเทียบนวล สุดจะทวนประมวลคำมานำร้อย ยามหัวใจใครนั้นไม่หันกลับ ไม่ตอบรับ..ตอบรัก..ด้วยผลักถ้อย จึงสายลมผ่านไปอย่างไร้รอย ให้เรื่องราวเคลื่อนคล้อย..รู้ปล่อยแล้ว