ยามฟ้ามืดเมฆฝนบนเวลา หยดน้ำตาหรั่งรินมิสิ้นสาย เป็นห่วงเธอรักเธอจนวันตาย จะไม่ขอมีใครนอกจากเธอ อาจจะเป็นบทกลอนส่งท้ายก่อนที่จะไปทำการเก็บข้อมูลเบื้องต้นเกี่ยวกับการฝึกงาน คงจะอีกนานจึงจะได้เข้ามาเอาบทกลอนมาลงอีกครั้ง ตอนนี้เป็นห่วงคนๆหนึ่งมากเลยนะ เขาเป็นคนที่สำคัญสำหรับผมมาก ถ้าผมขาดเขาไป ผมคงไม่รู้จะเป็นอย่างไรต่อไป เขาคนนั้นคือ ญา หรือ ปัญญาพล ผมขอเป็นแรงใจให้กับคนคนนี้ให้ก้าวต่อไปและเข้มแข็ง ผมอยากอยู่ใกล้ๆกับเขา อยากอยู่ดูแลไม่ห่างเขา เมื่อไหร่จะได้อยู่ด