ฉันรักเธอรักเธอเผลอไหวหวั่น ว่าสักวันฉันคงถูกทอดทิ้ง และแล้ววันฉันคิดมันเป็นจริง ถูกเธอทิ้งไม่เหลือแม้เยื่อใย หากฉันมีปีกบินคล้ายดั่งนก เหินระหกผกเผินเพลินอาศัย แต่ปีกฉันคงร่อนไม่ทั่วใจ ให้..บางใคร..ซาบซึ้งถึงคำรัก ฉันคงเป็นแค่นกที่ผกผิน โบกโบยบินตายลงตรงหน้าตัก เธอไม่เห็นไม่แลแม้ความภักดิ์ เธอคงไม่รู้จักรักฉันมี ให้น้ำตารินหลั่งดั่งสายเลือด ต่อให้เชือดเฉือนใจทั้งหมดนี้ เธอไม่แลไม่เห็นแม้ชีวี ที่ฉันพลีเพื่อเธอแทบขาดใจ * * * * แด่เธอผู้เป็นที่รัก.....ในค่ำคืนของความคิดถึง