พี่ดอกแก้ว
มองไกลกว้างออกไปในโลกนี้
ทุกถิ่นที่ซ้อนซับแสนสับสน
โอ้มองฟ้า ..ฟ้าหลัว มืดมัวมน
ใจต้องทนระกำบ้าง....ช่างปะไร
ก้มหน้าลงสู่ดินเทียบถิ่นฟ้า
แม้นภาหม่นบ้างดาวยังใส
อยากฝากถ้อยถามดาวพราวฟ้าไกล
ทำฉันใดจึงแกร่งกล้า...ดาราวดี
ณ.. ที่นี้รวดร้าวไร้ดาวล้อม
แมลงตอมหนอนไต่ทุกถิ่นที่
ได้แต่นั่งปัดไปด้วยไมตรี
เพราะวิบากมากมีอย่างนี้เอง
ช่วงชีวิตติดตันมันบ่งบอก
เหมือนหนามยอกอกเราเขาข่มเหง
ทุกสิ่งที่ตามใจไม่เคยเกรง
ขับบทเพลงไม่เคยพอ...แสนท้อใจ
มีคำจริง-คำลวงพ่วงวาจา
ต้องพินิจพิจารณาและครวญใคร่
กระเทาะเปลือกเลือกจริงทิ้งลวงไป
คงมิไกลเกินคว้าถ้าต้องการ
ความสงบจบป
1205
15
0
หน้าส่วนตัว
