ketana
ก็สังขาร คนเรา ไม่แท้เที่ยง
เราก็เพียง ยืมเขา เฝ้าอาศัย
ใช้มันอย่าง สุขทุกข์ คลุกเคล้าไป
นานเท่าใด เจ้าชีวา มาทวงคืน
บ้างผ่าตัด งัดแงะ แคะกระดูก
ทำจมูก ตัดกราม งามสุดฝืน
โภชนา อาหาร มิยอมกลืน
กลัวพุงยื่น ไขมัน เป็นชั้นลอน
อยากรักใคร สักคน ให้ล้นฟ้า
กลัวน้ำตา รินร่วง ห่วงถูกหลอน
พิศวาส ครั้งเก่า เคยร้าวรอน
หลบไปนอน สะอื้นไห้ หลายราตรี
จนร่างกาย เหี่ยวย่น เป็นคนแก่
คนดูแล มองไป ก็หน่ายหนี
คราวครั้งเก่า หากรักใคร ได้สักที
มาวันนี้ เหน็บหนาว เศร้าหทัย
จึงครุ่นคิด ทบทวน ถึงวันเก่า
หากถ้าเรา ย้อนกาล ที่ผ่านได้
คงสนอง รักตอบ มอบหัวใจ
รู้กันไป เป็นไง ก็เป็นกัน
มัวแต่
3196
4
0
หน้าส่วนตัว
