..อรุณรุ่งฟ้าหม่นดูพิลึก ชวนให้ตรึกคิดคำนึงถึงฟ้าเจ้า ภายนอกนั้นมันมีอันใดเล่า อยู่ในเงาของเมฆหมอกหลอกให้งง... ...ยิ่งพิศดูยิ่งรู้ว่าประหลาด ไม่สามารถรู้แจ้งว่าอะไร นั่งอยู่นานถึงพึ่งจะคิดได้ ก้าวออกไปเปิดหน้าต่างดูซะที... ...กลิ่นอากาศในยามเช้าอาจบอกได้ ว่าทำไมท้องฟ้าถึงเปลี่ยนสี จากฟ้าครามเป็นเทาไร้ชีวี รู้ทันทีเมื่อเปิดหน้าต่างดู... ...มีน้ำหยดลงมาจากตรงไหน โดนเข้าไปสองเม็ดที่กลางหัว แหงนขึ้นไปมองเมฆ...สีเทามัว... สายฝนรัวกระหน่ำ