ไม่นับหนึ่งคงไม่ถึงซึ่งหลักร้อย ถ้ามัวคอยหลักร้อยคงลอยหาย ถ้าไม่เริ่มไขว่คว้าตะเกียกตะกาย ไยจะหมายสิ่งใดเลยไว้เชยชม เมื่อไปถึงหลักร้อยแล้วถอยหลัง สิ่งที่หวังตั้งใจไม่สุขสม สิ่งที่เริ่มได้มาพาเศร้าตรม ขอให้ชมตัวเองบ้างเป็นรางวัล ไม่ก้าวเดินคงไม่เห็นซึ่งเส้นชัย ถ้ามัวอายเส้นชัยคงไกลฝัน ถ้าอ่อนแอยอมแพ้แก่ตะวัน คงต้องฝันอยู่อย่างนั้นทุกวันไป หากไปถึงเส้นชัยแล้วใจเจ็บ ขอให้เก็บเจ็บนั้นอย่าหวั่นไหว เพราะอย่างน้อยใช่ละเมอเพ้อฝันไป ผลสุดท้ายจงพอใจที่ได้ทำ..... นาคะพรรณ ๒๘ สิงหาคม ๒๕๕๑