เขามายืนอยู่ตรงนี้ที่ตรงหน้า ทำอ่อนล้าวูบวาบใจสั่นไหว เขามองหน้าสักพักก็เลี่ยงไป ใจสั่นไหวร้าวรานที่เขาทำ เขาเงียบกริบไร้คำพูดคำเอยทัก เขาคงรักคนอื่นช่างแสนขำ เราคงไร้สติไร้ความจำ เขาจึงนำความช้ำประทะใจ แต่วันนี้เขาบอกฉันคิดผิด เขารักฉันเกินมิตรจิตแจ่มใส ที่ไม่มองสบพักต์ที่เป็นไป เพราะเขินใจอายตัวกลัวมลาย เหมือนทั้งโลกมีเสียงร้องเรียกทัก เหมือนดาวเดือนเลื่อนทับยังไมสาย ดุจแสงทองสาดแสงส่องประกาย ใจกระหายความรักก็อิ่มเอม
1364
3
0
หน้าส่วนตัว
