พรระวี
ณ ริมฝั่งตาปีคลี่ริ้วหนาว
โชยแผ่วผ่าวซ่านมาจากฟ้าเหนือ
คลื่นละลิ่วพริ้วสท้อนย้อนโยนเรือ
ดังโอบเอื้อเพ้อพ้อล้อเลียนกัน
แพเมฆส้มเลือนสลายใกล้ค่ำแล้ว
ราตรีแก้วเริ่มเยือนมาเตือนขวัญ
ให้คนที่เคยซึ้งคิดถึงกัน
ยามเพ็งจันทร์สีทองผ่องนภา
พรายสีนวลชวนมองท้องฟ้าใส
วูบหวิวใจกระต่ายน้อยคอยหวลหา
หลงละเมอเพ้อฝันแต่จันทรา
ชื่นชีวาหมายเขม้นไม่เว้นชม
เพลงหรีดหริ่งร่ำร้องทำนองเศร้า
มอบให้เราผู้รับซับความขม
แล้วย้อนยอกตอกย้ำความระทม
กระต่ายตรมทุกข์ท้อไม่ขอฟัง
อันตัวตนเท่าที่ยังมีอยู่
ก็อย่างผู้...ไหวหวามกับความหวัง
กับเรือนร่างร่อนเร่เที่ยว....เซซัง
มิอาจตั้งสติตน ณ หนใด
อยา
หน้าส่วนตัว
1084
6
0
