เพียงแผ่วสายลมพัด...ปลิวสะบัดพลิ้วไหวปลายยอดหญ้า นิ้วเขี่ยดินสัมผัสกวาดไปมา....หลั่งน้ำตารดพื้นพสุธี สะอื้นอกอกสะอื้นกลืนกล้ำช้ำ....ใครบางคนทำให้ฉันเป็นเช่นนี้ หลอกให้รักแล้วจากไปไม่ใยดี.....ทำเช่นนี้หยามน้ำใจหญิงไทยเรา แหงนหน้าขึ้นมองฟ้าน้ำตาตก.....สุดจะโศกโศกาน่าสงสาร กระต่ายน้อยห้อยดวงจันทร์นั่งหน้าบาน.....ไม่มีทุกข์สุขสราญสบายจริง แต่ตัวฉันวันนี้หน้าสงสาร....ที่รักพาลหายหน้าไปไม่แลหลัง บอกเรียนต่อใจฉันเฝ้าภวังค์.....บอกสักครั้งว่ารักฉันก่อนจากจร - - - - - -