ถ้อยรักยามล่ำลา

นัทนิตย์

หนักเกินภูผากว่าเหล็กหลอม
สักถ้อยที่ยอมอย่างเปิดเผย
กล่าวผ่านการพรากจากคนเคย
"ลาก่อน" เอื้อนเอ่ยแม้รักเธอ
โลกนี้มีเหรียญอยู่สองด้าน
อาจสมความต้องการอยู่เสมอ
หรืออาจพลาดข้างทางอยากเจอ
เหมือนเธอกับฉันในวันนี้
วันต้องเอ่ยคำลาแม้ว่ารัก
วันต้องยอมแตกหักรักหลบหนี
เพราะเหตุด้วยผลต่างคนมี
เพราะสิ่งดีดีที่ควรเป็น
ถ้าการพลัดพรากจากรักแท้
มิสายเกินแก้สิ่งพบเห็น
ความจริง-ความฝัน นั่นประเด็น
น้ำตากระเซ็นย่อมต้องยอม				
comments powered by Disqus
  • เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

    6 มีนาคม 2550 07:37 น. - comment id 666090

    10.gif41.gif10.gif41.gif
  • แมงกุ๊ดจี่

    6 มีนาคม 2550 10:07 น. - comment id 666174

    สวัสดีค่ะ
    
    บางทีก็ไม่อยากพูดเนอะ
    ปล่อยให้มันเลือนไปเอง  น่าจะดี...
    แต่ไม่รู้ว่ามันจะทำได้หรอืเปล่าเนอะ...
  • ทะเลใจ

    6 มีนาคม 2550 10:17 น. - comment id 666186

    การจากกันทั้งที่ยังรัก กับ การจากกันด้วยความรู้สึกเกลียด ...
    
    ความรู้สึกไหนจะเจ็บปวดกว่ากันน๊า  54.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน