เกิดมาชาตินี้ไม่เคยดีเลยสักครั้ง ไม่เคยยั้งจิตใจที่จะทำชั่ว และไม่รู้เส้นทางนี้ช่างมืดมัว จนลืมตัวลืมตนเดินหลงทาง ตั้งแต่เล็กไม่เคยฟังแม่สักครั้ง มีหรือหวังขอเพียงได้เหินห่าง จากสายตาของแม่ทุกทิศทาง ฟ้าไม่สร่างเดินหนีออกจากบ้าน ไม่เคยฟังแม่พูดเลยสักหน ได้แต่บ่นเกียจคร้านไม่ทำงาน ยามแม่เผลอลักลอกออกจากบ้าน คบคนพาลไม่เคยรู้ถึงอกแม่ แต่ละวันมีความหวังคือได้กิน ไปทั่วถิ่นลักของไม่เคยแคร์ แต่ชาวบ้านคิดบัญชีกับคุณแม่ ท่านก็แก่ลงทุกวันไม่เคยสน แม่พร่ำเตือนเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง ยังเสียงดังทำแม่น้ำตาหล่น ไม่เคยฟังคำพูดของผู้คน หนึ่งตัวตนคือฉันหนึ่งชีวิต จากเด็กน้อยคอยขโมยก็เติบใหญ่ ไม่เคยไหว้แม่สักครั้งซ้ำทำผิด แม่พร่ำเตือนเท่าไหร่ไม่เคยคิด ชั่วสนิทสันดานร้ายหมายแต่ได้ เริ่มคบเพื่อนเลื่อนขั้นสูบบุหรี่ ตังค์ไม่มีเริ่มลักของชิ้นใหญ่ จากนั้นสันดานชั่วเลื่อนยศให้ ศิษย์พี่ใหญ่หัวหน้าแกงค์แห่งภพมาร จากบุหรี่กลายเป็นเหล้าเจ้ายืนยง นั่งตั้งวงเช้าจนค่ำไม่กลับบ้าน แม่ร้องไห้ขอเท่าไหร่ไม่สงสาร ยังยืนกรานชีวิตฉันแม่อย่ายุ่ง ควันบุหรี่เริ่มหายไอเหล้าหมด ก็เริ่มกดประสาทยามใกล้รุ่ง ลักตังค์แม่ไปแชร์กับเพื่อนฝูง ความฝันสูงคือบุหรี่กับขวดเหล้า กาลเวลาผ่านไปเลื่อนขั้นใหม่ ศิษย์พี่ใหญ่กลายเป็นศิษย์พี่เง่า เริ่มเสพย์ยาและดมของมืนเมา ความสุขเราใครจะกล้ามาขัดขวาง วันละเม็ดเสพย์ไปช่างมีสุข ไร้ความทุกข์เห็นนางฟ้าอยู่เคียงข้าง จากนั้นเพิ่มขนาดไม่จืดจาง เช้ากลางวันเย็นกลางคืนจนวันใหม่ ลักตังค์แม่จนหมดเกลี้ยงกระเป๋า เหลือแต่เงาของแม่ที่ร่ำไห้ แม่ร่ำร้องเรียกหาไม่ให้ไป ช่างหัวใครชีวิตฉันคือยาบ้า จนวันหนึ่งฉันบ้าหมดสติ แม่ตำหนิตัวฉันลูกขี้ยา ฉันโมโหเพราะเลือดขึ้นใบหน้า แค่พริบตาฉันเอาปืนชักขึ้นฟ้า ในความหวังคือเอามาขู่แม่ ให้อย่าแคร์ชีวิตลูกขี้ยา ทันใดนั้นตัวฉันเกิดคลั่งบ้า เล็งตรงหน้าหัวอกของใจแม่ ลั่นไกปีนเสียงดังป้างแม่ล้มลง สมประสงค์ฉันแล้วไยมาแคร์ ไม่เคยนึกถึงหัวอกหัวใจแม่ ที่ดูแลเคียงข้างไม่เหินห่าง พริบตาเดียวตำรวจล้อมตัวฉัน เหมือนแค่ฝันฉันนั้นติดตาราง นอนหนึ่งคืนตื่นมาตาสว่าง ฉันได้สร้างบาปกรรมไว้มากมาย เพิ่งมารู้ว่าฉันนั้นฆ่าแม่ เพิ่งมาแคร์ความหวังแม่เมื่อยามสาย อยู่ในคุกมืดมนจนวันตาย ได้ทำร้ายคุณแม่จนดับหาย สายไปแล้วที่ฉันจะกลับตัว ไอ้ลูกชั่วหลั่งน้ำตาเมื่อยามสาย ชีวิตนี้ไม่เคยทำให้แม่สบาย ขอปิดตายชีวิตลูกชั่วช้า ขอสัญญาต่อแผ่นดินแห่งคุกนี้ ใช้ชีวีอยู่ในคุกจนชาติหน้า จะเกิดมาชดใช้หนี้ที่ทำมา จะเป็นข้ารับใช้แม่จนแก่เฒ่า จะเป็นสัตว์เดียรัจฉานในชาติใหม่ ให้ใครๆนำไปใช้กรรมเก่า จะกี่ชาติขอใช้หนี้ให้กับเขา ทดกรรมเก่าที่เราได้ทำมา แม่จ๋าลูกขอโทษที่ผิดไป ในชาติใหม่จะมาใช้หนี้แม่หนา ถึงอย่างนั้นแม่ยังจะเมตตา ปราณีข้าลูกขี้ยาอกตัญญู
สุสานสีน้ำฟ้า 19 ก.พ. 2550 00:59 น. - ID 98732 
4130
1
0
19 กุมภาพันธ์ 2550 03:48 น. - comment id 658924
น่าเศร้าใจจริงๆค่ะ
19 กุมภาพันธ์ 2550 04:48 น. - comment id 658925
ขอบคุณที่มาเยี่ยมครับ อยู่ในคุกช่างมืดจังเลย กินแต่ข้าวแดงทุกวัน ไม่รู้ว่าชีวิตจริง จะมีเหตุการณ์แบบนี้หรือไม่เนาะ เขียนกลอนปรัชญา ดีกว่าเขียนกลอนอกหักเนาะ หลั่งน้ำตาให้มีค่าหน่อย เสียดายน้ำตานะ
19 กุมภาพันธ์ 2550 09:41 น. - comment id 659001
ผิดเป็นบทเรียน แค่สำนึกได้ถือเป้นบุญกุศลแล้วนะคะ เร่งเพิ่มทำคงวามดีแก่สังคม ทำให้มีความสุขขึ้นมาบ้างนะคะ
19 กุมภาพันธ์ 2550 14:44 น. - comment id 659250
http://www.pc-thai.net/forums/index.php?topic=7089.0
19 กุมภาพันธ์ 2550 23:19 น. - comment id 659490
แม้นท่านจะเป็นอย่างไร แต่ท่านก็ยังให้อภัยคุณ เพราะแม่คือผู้ให้ และพระคุณแม่ยิ่งใหญ่เสมอ ซึ่งความผิดครั้งนี้สำหรับคนอื่น เชื่อว่ายากจะที่จะอภัยให้คุณได้ แต่เชื่อไหม ความผิดครั้งนี้ เขาอภัยให้คุณ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
