หน้าส่วนตัว
. เด็กผู้ชายเดินทางด้วยสองเท้าเปลือยเปล่า
ย่ำเดินไป บนถนนสีแดง สายลูกรัง.......
เหยียบ กรวด,ทราย ร้อนรน เพลิงแดดแผดเผา
ก้าวย่ำเดินทาง....ด้วยฝ่าเท้าคู่เล็ก.....
ออกจากบ้าน แต่เช้าตรู่ เดินเท้าไปโรงเรียน...
วันแต่ละวัน...ในความทรงจำ....
เด็กผู้ชายเดินทาง ออกจากบ้าน...ทุ่งเกาะปาบ
เดินฝ่าทุงนาสีเขียวสด ด้วยรองเท้านักเรียนคู่เก่า
ถุงเท้า เกรอะกรัง ไปด้วยดอกหญ้าเจ้าชู้....
รองเท้า เลอะ เละเทะ ไปด้วยขี้โคลน...
กางเกง , เสื้อนักเรียน มอมแมม.......
ปฐมบท ของเด็กผู้ชาย ผู้มีโลกแคบ.......
ออกเดินทางจากบ้าน...เช้าตรู่ ไปโรงเรียน
คร่ำเคร่ง พากเพียร เล่าเรียน อย่างขยัน ผลการเรียนดี
เด็กผู้ชายผู้มีโลกส่วนตัวกว้างใหญ่ ไม่ชอบสุงสิงกับใคร
ใช้จินตนาการและวาดฝัน ในโลกของความฝัน...
อาจดูหน่อมแหน้ม อ่อนแอ เด็กคนอื่นรังแก มีเรื่องชกต่อย
บ่อยครั้ง ร้องไห้ งอแง ขี้แย ไม่สู้ใคร
ความทรงจำของเด็กผู้ชายผู้มีโลกแคบแต่กว้างใหญ่ในโลกส่วนตัว
ความหลังยังจดจำ.........เมื่อเห็นเด็กเลิกเรียนตอนเย็น.......
ฉันสังเกตุลึกเข้าไป....ฉันพบตัวเองเดินกลับบ้าน...
ท่ามกลางเด็กๆ เหล่านั้น.............
สวมรองเท้าแตะ ก้าวเดินเป็นรูปรอยฝ่าเท้าเล็กๆ ฝากไว้กับพื้นดิน
..................โดยไม่สนอะไร......................
11 มกราคม 2550
.
ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ 14 ม.ค. 2550 19:53 น. - ID 97217 
739
1
0
15 มกราคม 2550 07:50 น. - comment id 646242
เส้นทางสายประถม เดินลัดเลาะไปตามคันนา ถือธงแดงนำขบวนเด็กๆจากหมู่บ้านไปยังโรงเรียนที่อยู่หมู่บ้านหนึ่ง บางวันใส่รองเท้า บางวันไม่ใส่รองเท้า สนุกดีนะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
