เฮือกสันโดษปลายชีวิตชรา

ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ

.          ฉันเป็น หญิงชรา สันโดษ
อาศัยอยู่บ้านไม้เก่าๆ อย่างเดียวดาย
หากการหายใจเฮือกสุดท้าย คือความสุข
และที่สุดของชีวิต คือการกลับคืนสู่พระองค์
           ลูกชายคนสุดท้องและครอบครัว 
ร้องเรียกอยู่ด้วยกัน
หากคิดว่านั่นคือสวรรค์ แต่ฉันปฏิเสธ
นรกต่างหากเล่า  กำลังเรียกหา
ฉันไปอยู่ด้วยเด็ดขาด
ฉันขออยู่คนเดียวบั้นปลายชีวิตชรา
           ลูกสะใภ้ปากจัดเช่นนั้น  ฉันขออยู่ห่าง
ลูกสะใภ้ปากหมาเช่นนั้น  ฉันขอถากถาง
ลูกสะใภ้ จุกจิก,ตระหนี่   ฉันขอปฏิเสธทันควัน
ลูกสะใภ้หน้าไหว้หลังหลอก  ฉันขี้เกียจโดนตะคอก
           ฉันขี้เกียจกินข้าวในกะลา
ฉันขี้เกียจโดนตะเพิดอย่างหมา
ฉันขี้เกียจทรมานด้วยวัยชรา
ฉันขี้เกียจฟังเสียง เอะอะ รำคาญ นินทา
            ฉันขอตายกับเรือนไม้   บ้านเก่าของฉัน
ฉันจะไอ,จาม กลางดึก ไม่เอะอะ รำคาญ แม้ส่งเสียง
ไม่สร้างความหงุดหงิดให้ใคร
ฉันจะหุงข้าว ต้มผักหญ้า เก็บใบไม้ จิ้มน้ำพริกกิน
เพื่อลมหายใจเฮือกต่อไป  
จนกว่าเฮือกสุดท้าย สู่พระองค์ด้วยพระนามแห่งอัลลอฮ์
                              20 ธันวาคม 2549
.