หน้าส่วนตัว
. . ใครบางคน คงเคยเห็นชายคนหนึ่ง
ใครหลายคนเคยรู้จัก แต่ไม่อยากระลึกถึง
ความจริงก็คือว่า ฉันนี่แหล่ะคือชายคนนั้น คนหนึ่ง
คงไม่มีใครสักคนคนที่อยากจะหวนคิดถึง
ฉันคงเป็นบ้าไปแล้วในสายตาคนที่รู้จัก
ฉันคงสิ้นเสียสติไปแล้ว และไม่มีใครอยากจะทายทัก
สติสัมปชัญญะฉันคงตายไปแล้ว ความรู้สึกฉันคงกระอัก
ฉันโดนพิพากษาด้วยสายตา ด้วยน้ำลายว่าฉันเข้าขั้นวิกฤติหนัก
ตั้งแต่ฉันค้นพบความแปลกแยกตัวเองจากสังคม
ตั้งแต่ฉันแต่งตัวเซอร์,ปล่อยผมยาว,ไว้หนวดเคราคล้ายคนโซซานซม
ตั้งแต่ฉันดำรงอยู่อย่างยาจก,ขอทาน,อย่างคนบ้าจนผู้คนทับถม
ตั้งแต่ฉันรู้จักเสียงดนตรี,ศิลปะและบทกวี แบก,คอน,สะพายกีตาร์อย่างรื่นรมณ์
จากผู้คนแถวลาดพร้าว,บางกะปิ,คลองจั่นและลำสาลี
ความรู้สึกมาจากใจ จากสายตา ว่าความพิพากษา ฉันให้เป็นขี้
จากผู้คนย่านเขาขาว,บ่อหินและทุ่งเกาะปาบ ฉันถูกทับถมย่ำยี
จากคำพิพากษาด้วยสายตา,ด้วยน้ำลาย ว่าฉันประสาทถึงขั้นนำส่งโรงพยาบาลบ้าทันที
21 พฤศจิกายน 2549
ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ 21 พ.ย. 2549 14:33 น. - ID 95345 
632
2
0
21 พฤศจิกายน 2549 14:41 น. - comment id 629266
ยังดีในโลกของคนบ้า....เราสามารถทำ สิ่งต่างให้ถึงที่สุดได้...แต่ในคำ...... พิพากษาด้วยน้ำลายว่าเราดีนี่ซิ... เราจะบ้าอย่างที่เราอยากบ้าไม่ได้..... เพราะคำพิพากษาด้วยน้ำลายจะทำเราเลอะแทบอาเจียน.....
21 พฤศจิกายน 2549 16:14 น. - comment id 629320
ถึงจะบ้าแต่ก็บ้าในสิ่งดีนิ(เอะไม่ได้ว่านะ)
21 พฤศจิกายน 2549 16:22 น. - comment id 629322
ถึงยังไงก็ขอบคุณแล้วกัน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
