บทที่ 13 ความตรงข้ามของมนุษย์ หยิน และหยาง ที่หมุนเวียน

นิลจันทรา

ชีวิต           เกิดมามีเพียงหนึ่งชาติเกิด
                    ชาติ           หนึ่งจงสุขไว้เถิดเกิดเป็นคน
                    สุข             มิอาจหาได้ทุกแห่งหน
                    ทุกข์          ทนอาจพบได้ทุกวี่วัน
                    รัก             ประดับใจไว้ยามเหงา
                    เกลียด       บอกใจเราว่ามิอาจฝืน
                    จริง            แท้ผ่านไปแล้วมิอาจคืน
                    เท็จ           เปลี่ยนเป็นอื่นมีอาจเปลี่ยนแปลง
                    แสง           สว่างส่องกายใจเสมอ
                    มืด             มิดมาเยือนเราอาจเผลอ
                    หยิน           สมดุลโลกนเราจึงได้พบเจอ
                    หยาง          เราอาจพร่ำเพ้อถึงอีกด้านนึง
อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับร้อยกรองสำหรับกลอนบทนี้ได้ที่นี่
http://my.dek-d.com/Writer/story/viewlongc.php?id=120270&chapter=12
เป็นคำบรรยายเจ้าค่ะ ในรูปแบบร้อยกรอง