หน้าส่วนตัว
ชีวันมนุษย์จักไม่จีรัง
น่าอนิจจังวัฏจักรหลอกหลอน
เวียนไหว้ตายเกิดสุดน่าสังวรณ์
ขอแต่จงจรตามชะตาต่อไป
ปลดปลงชีวิตเสียเถิดคนเรา
รักโลภโกรธเศร้าแข็งแกร่งหวั่นไหว
ปลดปลอ่ยชีวิตสงบจิตสงบใจ
จงเพียรเดินไปจนจบชีวัน
อันตรีภพกาลนิทานเรื่องเก่า
ในชีวิตเราอาจเป็นเพียงฝัน
ไตรโลกอันจริงอยู่ในชีวัน
นรกสวรรค์อยู่ในจิตใจ
ข้าน้อยแต่งกลอนบทนี้
ในขณะที่ร้องไห้ ตอนกลางคืน
อารมณ์ที่ใส่ลงใป จึงเป็นความหมดอาลัยตายอยาก
หลังจากที่แต่งเสร็จ ก่อนที่จะลงได้ปรับแต่งคำให้สละสลวยขึ้น
ท่านที่อ่านกลอนบทนี้ ท่านรู้สึกอย่างไร
บอกเล่ากันเอาไว้ก็ไม่เสียหายนะเจ้าคะ
จะซึ้ง จะอะไรก็มาดูกัน
สำหรับข้าน้อย คือ ปลง เจ้าค่ะ
นิลจันทรา 3 ส.ค. 2549 15:55 น. - ID 91697 
1297
0
0
15 สิงหาคม 2549 20:04 น. - comment id 597790
สัจธรรมข้อหนึ่งของมนุษย์ มาเจอเรื่องที่ทำให้เจอแต่ ทุกข์ โศก คงต้องคิดจนตัวตาย มักน้อยมีทุกข์น้อย มักมากก็มีทุกข์มาก อยู่ไปก็ไม่มีอะไร ตายดีที่สุด เอ้ ! ว่าตายก็ไม่ดี เพราะต้องไปเกิดใหม่อีก โอ้ย ! กลุ้ม
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
