หน้าส่วนตัว
บริบท ๑
แต่แบเบาะ พ่อแม่ ดูแลใกล้
เฝ้าห่งใย ปกป้อง มิหมองหม่น
ถนอมเลี้ยง อบรม บ่มค่าคน
หวังลูกตน เติบใหญ่ จะได้ดี
ส่งเล่าเรียน สร้างค่า อนาคต
สิ่งทั้งหมด ทุ่มเทให้ มิหน่ายหนี
สรรพสิ่ง มอบให้มากมายมี
แต่ลูกนี้ ไม่ตระหนัก สักนิดเดียว
บริบท ๒
นั่งจับคู่ ทุกครา เวลาดึก
รุ่นวัยไฟ มันก็คึก...นึกแล้วเสียว
กอบจับจูบ ลูบคลำล้วง น่าห่วงเทียว
สุกประเดี๋ยว ก็ปลงใจ ไปฉะกัน
ไม่อายดิน อายฟ้า น่าบัดสี
แต่ละคู่ ตะบันบี้ เหมือนแข่งขัน
ระเริงรัก สุดขั้ว มั่วเมามัน
เป็นแฟชั่น แพร่ระบาด....อนาถนัก
ยางอาย ณ บัดนี้ ไม่มีเหลือ
โสมมเชื้อ ตัณหา น่าห่วงหนัก
เหยื่อสังคม โลกีย์ ชั่วชี้ชัก
เหลิงลืมหลักคุณธรรม นำชีวิต
บริบท ๓
แต่แบเบาะ พ่อแม่ ดูแลใกล้
ลูกมองเมิน ไม่ใส่ใจ ใฝ่สิ่งผิด
อนาคต เป็นเช่นไร ไม่เคยคิด
หลงยึดติด พฤติกรรม ความจัญไร
ณ สังคม เน่าเฟะ เละและเลอะ
ชาติเปื้อนเปรอะ สังคมแย่ อีกแค่ไหน
หนทางแก้ มิต้องหา หน้าที่ใคร
รู้แก่ใจ จิตสำนึก...สำนึกตน
นครา ประไพพงศ์ 24 ก.ค. 2549 23:52 น. - ID 91396 
1574
1
0
25 กรกฎาคม 2549 01:02 น. - comment id 592691
25 กรกฎาคม 2549 07:13 น. - comment id 592707
คนดีตื่นเช้ามาพิมพ์งานแวะมาอ่านก่อนไปค่ะ
25 กรกฎาคม 2549 09:06 น. - comment id 592728
25 กรกฎาคม 2549 09:10 น. - comment id 592730
... แต่งได้ดีค่ะ.. ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
