เมื่อหัวใจสมหวังยังมีสุข ไม่ว่าลุกยืนนอนนั่งทั้งฝันหา ลมหายใจเข้าออกบอกทุกครา คิดถึงกว่าผู้ใดก็ไม่ปาน แต่ไม่นานกาลเปลี่ยนไปไม่เหมือนเก่า ที่เคยเฝ้าเอาใจให้หักหาญ ยิ่งอยู่ใกล้กลับทำให้ใจรำคาญ คืนวันผ่านเท่าใดให้ระอา ในโลกนี้ไม่มีอะไรแน่ รักที่แท้ยังแปรไปไม่ห่วงหา ปล่อยให้เป็นตามจังหวะเวลา จะรู้ค่าความหมายหายมืดมัว