ตะวันส่องต้องหล้าฟ้าวันใหม่ ส่งแดดใสสุกสว่างกลางเวหน เตือนให้เราเฝ้าขยันหมั่นฝึกตน คอยดิ้นรนสู้ชีวิตลิขิตมา วันพรุ่งนี้มีหวังตั้งใจไว้ ฟ้าเปิดให้ปูทางกว้างนักหนา ขอเพียงเดินเพลินไปใช้ปัญญา สิ่งอยากคว้าคงได้ดั่งใจปอง จงมุ่งมั่นฟันฝ่าอย่าท้อถอย เลิกคิดคอยใครเขาเอาใจสนอง ให้บากบั่นหันหน้าล่าฝันครอง แสงยังส่องเส้นทางกระจ่างทุกที สักวันหนึ่งพึงเห็นแลเด่นใส คือเส้นชัยของชีวิตจิตสุขี ประสพผลจนสำเร็จเสร็จด้วยดี สร้างชีพนี้สุขสันต์ทุกวันคืน
17 มิถุนายน 2549 09:52 น. - comment id 584267
จงเป็นดั่ง...ดอยสูง...สุดเสียดฟ้า จงหาญกล้า...ตรองตรึก...และฝึกฝน จงมุ่งมั่น...ฟันฝ่า..เพื่อปวงชน จงอดทน...ในสิ่งหวัง...ที่ตั้งใจ ขอจงเป็น เช่นดั่ง ดอกไม้บาน ชูกิ่งก้าน ล้อลม พรมฟ้าใส ให้ความสุข สดชื่น รื่นเริงใจ พร้อม..วันใหม่ ที่สวยสด และงดงาม....ฯ ...เป็นบทกลอนที่ให้กำลังใจดีมากค่ะ...ขออนุญาตแจมกลอนด้วยนะคะ ปล....ค่อนข้างคุ้น...ในเสียงกลอน...ใช่คุณนกตะวัน...คนเดิม..หรือเปล่าคะ..สงสัยจัง.???..
17 มิถุนายน 2549 11:19 น. - comment id 584291
17 มิถุนายน 2549 18:38 น. - comment id 584389
เฉกเช่นเดียวกับคุณนกตะวันค่ะ
18 มิถุนายน 2549 10:49 น. - comment id 584495
นกตะวันคนเดิมล่ะครับ คุณราชิกา