อันชีวิตคือสิ่งที่เปราะบาง บ้างก็วางชีวาวายที่ตรงหน้า บ้างเพียงแค่หนึ่งกระพริบที่หลับตา บ้างโหยหาโหยไห้ก่อนดับลง บ้างร้องร่ำเรียกร่างที่ดับสูญ บ้างอาดูรอาลัยไร้ประสงค์ บ้างกอบเกียรติชีวาที่ดับลง บ้างยืนยงต่อไปจวบจบกาล สุดแท้แต่บุญกรรมที่บรรจบ ที่ยื้อยุดภัยประสบที่สืบสาน อดีตชาติอาจองค์ดลบรรดาล สิ่งสุดท้ายก็พบพานซึ่งนิรันดร์