ลูกสาวหล่ามาอยู่กรุง

ยังเยาว์


จากบ้านนอก เข้ากรุง มุ่งเรียนต่อ
ลาแม่พ่อ ท้องนาเฮา เข้าเมืองหลวง
ฝากชีวิต ภาคหน้า มากับดวง
ใจโชติช่วง เปี่ยมพลัง วาดหวังไว้
นั่งรถเมล์ สัปงก แทบตกเบาะ
มื้อโหนเกาะ หลับซบราว พอสาวได้
ฮูจมูก สูดควัน ดูดกันไป
สิรอไผ มาแก้นั้น จนปัญญา
ที่เรียนมา คนไทย น้ำใจล้น
ยังบ่เห็น สักคน เลยพ่อจ๋า
แม้แต่ฮอย ยิ้มรื่น ชื่นนัยน์ตา
บ่เคยพบ สักครา เมื่อมากรุง
พ้อแต่คน แต่งโก้ โชว์ทรงทรวด
เปิดร่างอวด ฟุ้งเฟ้อ เห่อถลุง
สังคมใหม่ ศิวิไลซ์ ในเมืองกรุง
บ่ไปยุ่ง รอยลยิน ปริญญา
ฝากส่งคำ คิดฮอด ซอดทางด่วน
ลูกสิหวน เมื่อเรียนจบ ไปพบหา
สิตั้งใจ บ่ไปหลง ดงมายา
รอลูกหล่า มื้อคืนชาน เมือบ้านเฮา
				
comments powered by Disqus
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    6 เมษายน 2549 19:07 น. - comment id 570314

    เอาใจช่วยครับ
  • บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก

    6 เมษายน 2549 20:10 น. - comment id 570317

    ฝากใจไปกรุง
    ----------------------------------
    
    อยู่อีสานบ้านเฮาบ่เก่าดอก
    จากบ้านนอกมาเรียนเพียรบ่เขลา
    ดีแล้วหล่ามาเห็นใจเย็นเบา
    บ่มัวเมาเที่ยวเล่นรู้เน้นเรียน
    
    แหม่นบ่มีไผเห็นให้เป็นอยู่
    ตั้งหน้าสู้ศึกษาค้นคว้าเขียน
    ปริญญาเมื่ออยากต้องพากเพียร
    บ่เบียดเบียนผู้ได๋ให้เบิ่งตน
    
    เฮาบ่มีเงินถังพอยั้งอยู่
    ขอเพียงฮู้เจ้าของบ่ต้องสน
    รอยยิ้มหวานตำนานกล่าวไว้ดน
    สู่มื้อคนมันแข่งแย่งกันกิน
    
    เขาสิอวดทรวดทรงตรงส่วนเว้า
    กะส่างเขาเด้อหล่าอย่าติฉิน
    อย่าประมาทชีวิตใจติดดิน
    ระวังลิ้นคำคนหลากล้นเกิน
    
    เมืองหลวงกว้างอ้างว้างกลางคนหลาย
    น่าเสียดายเห่อสิ่งของต้องขาดเขิน
    เฮามีดีที่ใจให้ก้าวเดิน
    เสียงเพรียกเอิ้นฮิดูบ่ฮู้ใจ
    
    ลองสังเกตเบิ่งเขาเบิ่งเฮาพร้อม
    ฮู้ออมซอมซ่อยเหลือเผื่ออาศัย
    คิดยาวยาวมื้อหน้าฟ้ากว้างไกล
    จดจำไว้บ้านเฮายังเฝ้ารอ
    
    ------------------------------
    บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
    ๖  เมษายน  ๒๕๔๙
  • แสงไร้เงา

    7 เมษายน 2549 03:14 น. - comment id 570341

    เฮาบ่แม่นลูกสาวหล่า แต่เป็นลูกสาวกลางนะค่ะ
    ก็ลาท่านมาเรียนต่างแดนเหมือนกันค่ะ...
    
    แวะมาทักทายสบายดีนะค่ะคุณยังเยาว์..
    
    
    เป็นกำลังใจให้ค่ะ
    
    36.gif
  • ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก

    8 เมษายน 2549 06:58 น. - comment id 570502

    กลางแดดแผดไอร้อน
    ไกลนาครแดนกันดาร
    ทำนามาช้านาน
    จนถึงกาลเก็บเกี่ยวรวง
    
    ขายข้าวพอซื้อข้าว
    ส่งลูกสาวเข้าเมืองหลวง
    แบกหามไปตามดวง
    ทุกข์ทับถ่วงถมทวี
    
    อดอยากยากเหลือแสน
    ข้าวขาดแคลนขายแทนหนี้
    ดอกเบี้ยบานนานปี
    เงินที่มีส่งลูกเรียน
    
    
    ขอเป็นกำลังใจให้ผู้เดินทาง  
    อย่าลืมคนอยู่หลังเด้อ......
  • NoNG BeN

    11 สิงหาคม 2549 19:31 น. - comment id 596939

    แต่งตอนพี่เยาว์มาเรียนที่นี่หรอ
    โห
    พี่เยาว์สู้ๆๆ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน