เด็กเอ๋ยเด็กน้อย
เด็กเมืองยศ
เด็กน้อยวัยเยาว์เจ้าพิสุทธิ์
โลกมนุษย์โหดร้ายเข่นฆ่า
แรกเริ่มเดิมทีที่เบิกตา
ร้องไห้ปานว่าโลกทุกข์ทน
ดอกแรกแตกตุ่มปุ่มน้อย
ค่อยสร้างกลีบใบไปเป็นผล
อาบแสงแห่งรักฟักฟูมตน
ดื่มรสสุคนธ์จากถันของมารดา
ขาวผ่องนวลใยใสซื่อ
ทุกมือช่วยแต่งเติมค่า
จะเลอะเทอะเปรอะเปื้อนเลือนรา
หรือจะทงคุณค่าอยู่ที่มือ
เด็กน้อยวัยเยาว์ต้องการรัก
อุ่นตักอ้อมกอดสอดถือ
ลางคนเจ็บร้องไห้โฮฮือ
เขาคือผู้บริสุทธิ์รับเคราะห์กรรม
รอยยิ้มพิมพ์พักตร์จากจิต
ไร้จริตมารยากรายกล้ำ
สำเนียงเสียงพูดทุกคำ
รังสรรจำนรรจากหัวใจ
ผู้ใหญ่ แก่ไป ม้วยสังขาร
บ้านเมืองฝากฝังใครได้
หันมาดูเล่าดรุณไทย
ฝากผี ฝากไข้ ฝากไทย จงเจริญ
.....เด็กเมืองยศ....